تاثیر دو شیوه ی تمرین هوازی بر تغییرات سطح سرمی VCAM-1 و شاخص توده بدن مردان با نارسایی قلبی

مولکول های چسبان از نشانگر های سلولی در زمینه شناسایی روند تشکیل پلاک آترواسکلروزی دیواره اندوتلیال عروق است. هدف، بررسی تاثیر دو شیوه ی تمرین هوازی یر تغییرات سطح سرمی VCAM-1 و شاخص توده بدن مردان با نارسایی قلبی بود. روش کار: در این پژوهش، 42 نفر مرد با نارسایی قلبی، هدفمند انتخاب و تصادفی به سه گروه تمرین هوازی تداومی ( 14 نفر)، گروه تمرین هوازی تناوبی ( 14 نفر) و گروه کنترل ( 14 نفر) تقسیم شدند. تمرین هوازی تداومی با شدت 45 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه و تمرین هوازی تناوبی با شدت 45 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت هشت هفته و سه روز در هفته بود. قبل و پس از اجرای برنامه تمرینی نمونه های خونی از سه گروه جهت بررسی بیوشیمیایی متغیر مولکول های چسبان عروقی -1 گرفته شد و اندازه گیری های لازم نیز برای محاسبه شاخص توده بدن آزمودنی ها انجام شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه ( سطح معنی داری P> 0/05) تحلیل شدند. مقایسه میانگین های درون گروهی کاهش معنی دار سطح مولکول های چسبان عروقی 1 و شاخص توده بدنی در هردوگروه تمرین را نشان داد P> 0/05). در مقایسه بین گروهی در سطح VCAM-1 ؛ (P=0/0001) و شاخص توده بدن (P=0/002) کاهش معنی دار دیده شد، این کاهش در سطح VCAM-1 و شاخص توده بدن بین گروه تمرین هوازی تداومی و تمرین هوازی تناوبی نسبت به گروه کنترل بارزتر بود اما تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرین هوازی تناوبی و هوازی تداومی مشاهده نشد بر این اساس می توان عنوان نمود که دو شیوه ی تمرین هوازی (تداومی و تناوبی) با رعایت شدت مناسب و اصل اضافه بار در تمرین با کاهش شاخص توده بدنی و سطوح VCAM-1 احتمالا نقش موثری در پیشگیری و کنترل بیماری های قلبی عروقی در بیماران نارسایی قلبی دارد.

کلیدواژه ها:

، BMI ، VCAM-1 ، تمرین هوازی ، نارسایی قلبی