بهینه سازی پرتفوی در چارچوب مدل پتانسیل مطلوب و ریسک نامطلوبUPM-LPM
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 424
فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FEJ-9-36_007
تاریخ نمایه سازی: 21 آبان 1398
چکیده مقاله:
در روند تکامل تئوری پرتفوی به دلیل وجود محدودیتهایی که در مفروضات اساسی مدل بهینه سازی مارکوویتز وجود داشت، مفهوم ریسک نامطلوب و مدل میانگین-نیمواریانس ابداع گردید که نقص مدل سنتی را برطرف کرده و وابستگی به مفروضات محدود کننده را از بین میبرد. اما این مدل نیز از نظر تئوریهای مطلوبیت اقتصادی سرمایهگذار دچار یک نقص عمده بوده و به دلیل عدم اندازهگیری نوسانات مثبت، مطلوبیت اقتصادی حرکات صعودی قیمت داراییها را در نظر نمیگیرد. لذا در آخرین پژوهش های بهینه سازی پرتفوی، مدل ریسک نامطلوب-پتانسیل مطلوب (Lpm-Upm) ارائه گردید که این مدل از نظر مطلوبیت دارای پشتوانهی تئوریک قوی نظیر تئوری چشم انداز و تئوری مطلوبیت اقتصادی وننیومن و مورگنشترن میباشد.
در این پژوهش، پرتفوی بهینه مدل LPM-UPM در سطوح مختلف ریسک و پتانسیل پذیری با استفاده از دادههای شاخصهای تمامی صنایع و با بکارگیری از نرمافزار Matlab محاسبه گردید. دورهی زمانی بهینه سازی از سال 1389 تا 1392 در نظر گرفته شده است و دورهی پس از آن (از 1392 تا 1395) روند پرتفوی بهینه شده طی مدل LPM-UPM با پرتفوی بهینهی مدل میانگین واریانس مقایسه خواهد شد. عملکرد پرتفوی های مزبور با استفاده از نسبت شارپ سنجیده شده و با استفاده از آمارهی جابسون-کورکی معناداری تفاوت عملکرد دو پرتفوی آزمون خواهد شد.
نتایج پژوهش نشان میدهد در تمام رویکردهای مختلف ریسک پذیری و در تمام نقاط مرز کارا، بطور معناداری پرتفوی Lpm-Upm عملکرد بهتری نسبت به مدل سنتی مارکوویتز دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی صالح آبادی
مدیر عامل بانک توسعه صادرات استادیار دانشگاه امام صادق(ع)، تهران، ایران.
محسن سیار
کارشناس ارشد مدیریت مالی، دانشگاه امام صادق
مجتبی شهریاری
کارشناس ارشد مدیریت مالی، دانشگاه اصفهان، ایران. کارشناس تحلیلگر، شرکت تامین سرمایه امید، (تهران خیابان سهروردی، خیابان خرمشهر، نبش کوچه شکوه)