ویژگی های انتقال ذاتی پروتئین ها به عنوان یک راهکار نوید بخش در توسعه سیستم های تحویل

علیرغم مزایای قابل توجه سلامت بخشی ترکیبات زیست فعال، کاربرد آنها به دلیل پایداری شیمیایی نامناسب، کممحلول بودن در آب و دسترسی زیستی کم، بسیار محدود است. پروتئین های غذایی دارای ویژگی های عملکردی مهم،از جمله توانایی اتصال به مولکول های هیدروفوب، به تاخیر انداختن اکسیداسیون، و واکنش با دیگر پلیمرهااست.بنابراین، آنها گزینه ای مناسب برای رسانش ترکیبات زیست فعال هستند. بتا-لاکتوگلوبولین (β-LG) به عنوانپروتئین عمده شیر گاو، میتواند برای تحویل مولکول های کوچک مانند ویتامین D، رتینول، اسید داکوهگزانوئیک(DHA)، اسیدهای چرب و پلی فنول مانند کورکومین استفاده شود. مقدار pH تاثیر زیادی بر روی اتصال رتینول بهبتا-لاکتوگلوبولین دارد. بتا-لاکتوگلوبولین در pH7 به صورت دیمر است؛ در این مقدار pH دو محل اتصال (جایگاه هایاتصال سطحی و کالیکس) برای رتینول وجود دارد، درحالیکه در pH2 ، رتینول تنها می تواند به جایگاهای سطحی بتا-لاکتوگلوبولین متصل شود. ویتامین D هم به جایگاه های سطحی و هم به کالیکس وصل می شود. ویتامین (D(2 تمایلبیشتری نسبت به رتینول، برای اتصال به بتا-لاکتوگلوبولین دارد. با توجه به اینکه آزادسازی ترکیبات فنولی در مقادیرpH اسیدی اتفاق نمیافتد، میتوان گفت که آنها به مرکز کالیکس متصل نمیشوند. اندازه بزرگ DHA باعث شدتاتصال بیشتری به جایگاههای اتصال سطحی نسبت به کالیکس می باشد. مرکز کالیکس جایگاه اتصال اصلی برایاسیدهای چرب آلیفاتیک به صورت خطی می باشد.

کلیدواژه ها:

بتا-لاکتوگلوبولین ، داکوهگزانوئیک اسید ، پلی فنول ، ویتامین D ، رتینول