بررسی خواص درمانی عسل بر روی زخم ها

عسل دارای کلیه معیارهای مفید به عنوان ماده ایده آل برای بهبود زخم های مختلف می باشد از این رو از زمان های قدیم به عنوان روشی برای تسریع ترمیم زخم ها و پتانسیلی برای کمک به بهبود زخم ها بوده، در جنگ جهانی اول عسل برای ترمیم زخم های جنگی مورد استفاده قرار گرفت. برای اولین بار در سال (1892)، Van Cletell به خواص ضد میکروبی عسل اشاره کرد همچنین نقش عسل در بهبود زخم های آلوده در اواسط قرن بیستم در اروپا و ایالات متحده گزارش شد. عسل، به علت فعالیت ضد میکروبی، ضد التهابی و آنتی اکسیدانی و تحریک کننده در بازسازی زخم ها اثر قابل توجهی در روند بهبود زخم ها دارد. اثر شفا بخش عسل بر زخم ها عمدتا به دلیل خواص ضد میکروبی،پراکسید هیدروژن ، ترکیبات زیست فعال مانند فنول ها، پروتئین ها و اسیدهای آمینه ، pH پایین، ترکیبات فیتوشیمیایی، خاصیت اسمزی، بالا بودن ویسکوزیته و حفظ رطوبت اطراف زخم ها میباشد که یک محیط مناسب برای درمان زخم ها را فراهم می کند. در مطالعه ای نشان داده شد که عسل باعث کاهش ضخامت بافت دانه ها،اپیتلیالیزاسیون و ادم در اطراف زخم ها می شود. طی مطالعه دیگر برای درمان زخم قرنیه که ناشی از تماس با لنز بود از عسل استفاده شد و مشاهده شد با (MIC 10 ٪) بسیار موثر بوده است. در مطالعه دیگر بیست و پنج بیمار مبتلابه زخم های پا که به مدت شش هفته با عسل درمان شدند را برسی کردند و گزارش کردند پس از درمان در (72)٪از بیماران کاهش میزان درد رخ داده است. هدف از این مقاله بررسی خواص درمانی عسل بر روی زخم ها بوده که برای انجام این تحقیق مطالب علمی مرتبط با موضوع از منابع و سایت های معتبر علمی جمع آوری و مورد مطالعه قرار گرفت و بر اساس نتایج این مطالعه، عسل به عنوان بیومتریک پانسمان های بی خطر می باشد همچنین برای درمان زخم ها بسیار مفید و مقرون به صرفه است و برای مدیریت زخم ها توصیه می شود، اما پزشکان باید در مورد ترکیب و خواص بیولوژیکی عسل انتخاب شده قبل از کاربرد پزشکی آگاه باشند.

کلیدواژه ها:

عسل ، درمان زخم ، ترکیبات ضد میکروبی