مطالعه و بررسی استفاده از صمغ های مختلف در معلق سازی دانه های گیاهی در نوشیدنی

نوشیدن احساسی است که با کاهش میزان آب در بدن انسان به وجود می آید. صنایع آشامیدنی به محصولات متعددیاز قبیل نوشابه های گازدار، نوشیدنی های انرژی زا، آبمیوه، اسموتی، ماء الشعیر، انواع آب طعم دار، نوشیدنی هایغنی شده، چای، قهوه، نوشیدنی های فوری و … تقسیم می گردد. توجه مصرف کنندگان در سال های اخیر بهسلامتی و گرایش به محصولات طبیعی شایان توجه بوده که منجر به سوق خریداران از نوشیدنی های میوه ای ونکتارها به آبمیوه های طبیعی شده است. مصرف کنندگان در پی نوشیدنی هایی هستند تا علاوه بر سودمندی برایسلامت، طعم هایی لذت بخش را داشته باشند. علاوه بر آن، توجه به این محصولات منجر به افزایش تقاضای مصرفکنندگان برای محصولات نوآورانه و خاص گردیده است. از این رو، صنعت آشامیدنی ها، به عنوان یکی از بزرگترینبازارهای صنایع غذایی مطرح می شود. به منظور ایجاد مزیت رقابتی هر چه بیشتر در قبال تعدد رقبا، نوشیدنی ها میبایست حس تازگی، سلامتی و آرامش را توام با طعمی ایده آل و لذت بخش برای مصرف کننده به ارمغان آورند. ازسوی دیگر، از مهم ترین عوامل رشد پیوسته و سریع صنعت نوشیدنی ها، تمایل مصرف کنندگان به نوشیدن محصولاتجدید است. همچنین گرایش به مصرف نوشیدنی های دارای فیبر زیاد همچون نوشیدنی دانه ریحان، خاکشیر، چیا وتخم شربتی به دلیل خواص سلامتی بخش قابل توجه می باشد. از طرفی نوشیدنی با دانه های گیاهی جزء نوشیدنیهای سنتی ایران محسوب می شود که دارای خواص دارویی می باشد ولی به دلیل ته نشین شدن دانه های گیاهیدارای بازار پسندی نبوده و در تولید صنعتی اختلال ایجاد می کند. لذا هدف از این پژوهش بررسی استفاده از صمغهای مختلف از جمله پکتین، کربوکسی متیل سلولز، زانتان، صمغ عربی، کتیرا، صمغ فارسی، ژلان و غیره می باشدکه باعث تعلیق دانه های گیاهی در نوشیدنی ها شده که خود موجب جلب رضایت مشتریان و تسهیل در تولید صنعتیاین محصول می گردد.

کلیدواژه ها:

پایدارکننده ، دانه ریحان ، هیدروکلوئید ، شربت