قوانین حاکم بر پلیمرهای حافظه دار و بهبود خواص آنها توسط کامپوزیت سازی

پلیمرهای حافظه دار، پلیمرهایی با بازده بالا هستند که با توجه به شرایط تغییر میکنند. چنین موادی میتوانند به تعدادی از عوامل مانند دما، رطوبت و pH و طول موج یا شدت نور یا میدان مغناطیسی و الکتریکی که در آن قرار دارند حساس باشند. همچنین این پلیمرها، میتوانند به روشهای مختلف واکنش نشان دهند مانند تغییر در رنگ یا شفافیت. تبدیل شدن به رسانا، یا تغییر شکل. اغلب اوقات تغییرات اندک در محیط کافی هستند تا تغییرات بزرگی در ویژگیهای پلیمرها به وجود آورند. پلیمرهای حافظه شکلی قابلیت به خاطر سپردن شکل اولیه و بازگشت به آن را حتی پس از تغییر شکلهای نسبتا زیاد دارند. در ابتدا این پلیمرها به طور معمول فراورش میشوند تا شکل دائمی آنها مشخص شود. آنگاه با گرم کردن آنها تا بیش از دمای انتقال Tm) یا (Tg در اثر کار مکانیکی، شکل جدید دلخواهی می یابند که با کاهش دما به زیر دمای انتقال، این شکل جدید یا موقت میتواند حفظ شود. در این حالت، شکل دائمی در نمونه بالقوه ذخیره میشود، در حالی که شکل موقت نمونه به نمایش گذاشته شده است که این فرایند را برنامه ریزی میخوانند. گرم کردن مجدد پلیمر تا بیش از دمای انتقال باعث بازگشت آن به شکل دائمی ذخیره و ازبین رفتن شکل موقت میشود. این سازوکار میتواند با توجه به دمای انتقال پلیمر استفاده شده، کاربردهای اختصاصی داشته باشد. از جمله کاربردهای آن در صنعت پزشکی، هوا فضا، منسوجات، مهندسی، لیتوگرافی و محصولات خانگی و غیره میباشد.

کلیدواژه ها:

پلیمرهای حافظه دار ، کامپوزیت ، تغییر شکل ، مدل سازی