انتخاب مخلوط پایدارکننده مناسب پیشرانه های جامد دوپایه با استفاده از داده های تعادل فازی جامد - مایع

در پیشرانه های دوپایه بهعلت ناپایداری ذاتی ترکیبات نیترواستر، پیرشدگی اتفاق می افتد. یکی از روشهای رایج افزایش طول عمر، استفاده از پایدارکننده ها است. مخلوط پایدارکننده هرچه دارای نقطه اتکتیک بالاتری باشد، امکان مهاجرت کمتری از داخل بافت پیشرانه به سطح را خواهد داشت. در این تحقیق، نقطه اتکتیک پنج جفت مخلوط پایدارکننده شامل (دی فنیل آمین + اتیل سانترالیت)، 2)؛نیترو دی فنیل آمین + متیل سانترالیت)، (دی فنیل آمین + متیل سانترالیت)، (آکاردیت + II متیل سانترالیت)، 2)؛نیترو دی فنیل آمین + اتیل سانترالیت به ترتیب برابر 289/31، 336/52، 292/41، 371/19و 325/15 اندازهگیری شد. به دلیل نقطه اتکتیک بالای مخلوط پایدارکننده (آکاردیت + II متیل سانترالیت)، این مخلوط قابلیت استفاده بیشتری بعنوان پایدارکننده دارد. رفتار فاز مخلوط پایدارکننده ها توسط مدلهای ایدهآل، ویلسون و یونیکواک مورد برازش قرار گرفت. نتایج مشخص نمود که مدلهای ایده-آل، ویلسون و یونیکواک دارای حداکثر خطای انحراف استاندارد به ترتیب 11/97، 5/6 و 2/69 درصد میباشند

کلیدواژه ها:

پیشرانه های دوپایه ، مخلوط پایدارکننده ها ، رفتار تعادل فازی (جامد - مایع) ، مدلسازی.