نقش تاب آوری در پیش بینی کنندگی رفتارهای پر خطر در بین دانش آموزان پسر دوره متوسطه

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر، براساس تاب آوری درنوجوانان بوده است. روش پژوهش ازنوع همبستگی است وجامعه آماری آن شامل دانش آموزان پسرسال دوم وسوم متوسطه ناحیه 2 استان البرز، درسال تحصیلی -95 94 بوده است. نمونه مورد مطالعه 200 دانش آموزبوده که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها، ازپرسشنامه38 ماده ای رفتار پرخطرنوجوانان ایرانی((IARS، مقیاس تاب آوری کانرودیویدسون CD-RIS استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از تحلیل رگرسیون وضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین تاب آوری و رفتارهای پرخطر همبستگی منفی و معناداری وجود دارد .(p> 0/001) یافته های حاصل ازرگرسیون چندمتغیری نشان داد که تاب آوری می توانند گرایش به رفتارهای پرخطر را با قدرت 0/73پیش بینی نمایند.همچنین نتایج رگرسیون تک متغیری نشان دادکه تاب آوری توانایی پیش بینی رفتارهای پرخطر و مولفه های آن یعنی گرایش به سیگار ، گرایش به خشونت ، گرایش به رابطه و رفتار جنسی پرخطر و گرایش به رانندگی خطرناک را پیش بینی کند. با توجه به این نتایج اهمیت شناسایی نوجوانان درمعرض خطر و همچنین بررسی تاب آوری و افزایش آن بمنظور پیشگیری وکاهش رفتارهای پرخطر پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، رفتارهای پر خطر ، دانش آموزان