بررسی وضعیت افسردگی در مبتلایان به درد اندام فوقانی

مقدمه: افسردگی، اختلالات اضطرابی و سوء مصرف مواد نیز در بیماران مبتلا به درد مزمن نسبت به جمعیت عمومی بیشتر است. در این طرح وضعیت افسردگی در بیماران مبتلا به درد مزمن اندام فوقانی با و بدون رادیکولوپاتی گردنی مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت افسردگی در افراد 18-60 ساله مبتلا به درد اندام فوقانی مراجعه کننده به کلینیک طوبی شهر ساری در نیمه دوم سال 1396 انجام شد. 120 بیمار در دو گروه با و بدون رادیکولو پاتی با ابزارهای BDI ، SF36 ، و مقیاس درد McGill مورد ارزیابی قرار گرفتند. رادیکولوپاتی بر اساس انجام الکترومیلوگرافی تشخیص داده شد. . جهت تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و یا معادل نان پارامتریک آن یعنی Mann-Whitney U test استفاده شد. در همه موارد مقدار P دوطرفه کمتر از 0.05 معیار قضاوتآماری قرار گرفت. لازم به ذکر است جهت توصیف و تحلیل داده ها از نرم افزار IBM SPSS 22 استفاده شد. نتایج: تعداد 120 بیمار با درد مزمن اندام فوقانی با توجه به معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند. بیماران بر اساس نتایج الکترومیلوگرافی اندام فوقانی در دو دسته درد اندام فوقانی با ( 60 بیمار) و بدون رادیکولوپاتی ( 60 بیمار) قرار گرفتند. نمره افسردگی و شیوع افسردگی و نمره درد مک گیل در بیماران با رادیکولوپاتی به طور معنی داری بیشتر از بیماران بدون رادیکولوپاتی فوقانی بوده است. در حالی که نمره SF36 در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر نشان داده شد که درد مزمن اندام فوقانی که همراه با رادیکولوپاتی باشد به طور معنی داری موجب افزایش نمره درد شده است به طوری که میانگین نمره درد براساس مقیاس مک گیل در بیماران با رادیکولوپاتی گردنی بیشتر از بیماران بدون رادیکولوپاتی گردنی بوده است. همچنین نمره افسردگی و شیوع افسردگی متوسط و شدید نیز در بیماران مبتلا به درد مزمن اندام فوقانی همراه با رادیکولوپاتی گردنی بیشتر از بیماران بدون رادیکولوپاتی گردنی بوده است.

کلیدواژه ها:

درد مزمن اندام وقانی ، رادیکولوپاتی گردنی ، افسردگی ، کیفیت زندگی