تاثیر آموزش چهره به چهره بر میزان اضطراب همراهیان بیماران بستری در بخش CCU بیمارستان علامه بهلول گناباد در سال 1396

سابقه و هدف : یکی از تشخیص های مهم پرستاری در ناندا اضطراب در رابطه با کمبود دانش و آگاهی است و یکی از مداخلات پرستاری مهم آموزش دادن است؛ عواملی مثل بستری شدن یکی از اعضای خانواده در بیمارستان به طور ناگهانی در بقیه اعضا اضطراب به وجود می آورد؛ با توجه به موارد فوق این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش چهره به چهره بر میزان اضطراب همراهیان بیماران بستری شده در بخش CCU انجام شد.مواد و روش ها : این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است. جامعه مورد مطالعه همراهیان کلیه بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه ی قلبی بیمارستان آموزشی علامه بهلول گنابادی بودند. نمونه گیری به روش آسان و مبتنی بر هدف و تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل انجام شد. حجم نمونه پژوهش با استفاده از مطالعات قبلی 43 نفر محاسبه شد که به دلیل احتمال ریزش نمونه برای هر گروه 45 نفر انتخاب شدند. فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه اشپیلبرگر با 20 سوال اضطراب آشکار بود که در روز اول بستری توسط واحدهای پژوهش هر دو گروه تکمیل شده، سپس آموزش چهره به چهره ارایه گردید و مجددا پرسشنامه اشپیلبرگر در روز چهارم بستری توسط واحدهای پژوهش هر دو گروه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss ، ورژن 17 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و از آزمون های توصیفی و کای اسکویر و t مستقل و آنالیز واریانس استفاده شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که 9 / 48 درصد واحدهای پژوهش اضطراب نسبتا خفیف، 4 / 44 درصد اضطراب نسبتا شدید، 6 / 5 درصد اضطراب شدید و 1 / 1 درصد اضطراب خفیف داشتند، دو گروه از نظر نمره اضطراب قبل از مداخله تفاوت معنی داری نداشتند ( p= 0/150 ) . در گروه آزمون اختلاف نمره اضطراب قبل و بعد تفاوت معنی داری داشتند ( p=0/001 ) ، ولی در گروه شاهد این تفاوت معنی دار نبود ( p=0/059 ). نتیجه گیری : با توجه به یافته های این پژوهش مشخص گردید آموزش چهره به چهره اضطراب همراهیان بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش چهره به چهره ، اضطراب ، CCU