تاثیر گرما درمانی موضعی بر علایم بالینی نوروپاتی محیطی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

سابقه و هدف: دیابت یک بیماری با شیوع بالا است که عوارض آن به طور اولیه موجب آسیب به سیستم عروقی شده و این عوارض باعث افزایش مرگ و میر و ناتوانی در افراد دیابتی می شود. از نوروپاتی به عنوان شایعترین و یکی از مشکل سازترین عوارض یاد شده است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر گرما درمانی موضعی بر علایم بالینی نوروپاتی محیطی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی که روی 52 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو و دارای نوروپاتی محیطی مراجعه کننده به کلینیک تخصصی و دیابت بیمارستان علامه بهلول گنابادی در سال 1397 ، انجام شد. واحدهای پژوهش براساس روش بلوک جایگشتی به دو گروه مداخله و پلاسبو تقسیم شدند. برای گروه مداخله گرما درمانی با استفاده از هات پک به دمای 40 درجه سانتی گراد روزی دو بار به مدت 20 دقیقه و برای یک هفته انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از فرم اطلاعات دموگرافیک، مقیاس دیداری درد و پرسشنامه امتیاز علائم نوروپاتی دیابتی استفاده شد. داده ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 و با سطح معنی داری کمتر از 05 / 0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که دو گروه پلاسبو و مداخله از نظر مشخصات دموگرافیک تفاوت معنی داری نداشته و همگن بودند. همچنین نتایج حاکی از آن بود که شدت درد ( 001 / 0 > P ) و علائم ( 03 / 0 =P ) نوروپاتی بعد از مداخله در گروه مداخله به صورت معنی داری کمتر از گروه پلاسبو بود. همچنین شدت درد ( 001 / 0 > P ) و علائم نوروپاتی ( 001/ 0 > P ) قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله تفاوت معنی داری داشت. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که گرمادرمانی موضعی می تواند به طور موثری باعث بهبود علائم بالینی بیماران مبتلا به نوروپاتی محیطی شود و از آن جایی که این تکنیک به آسانی قابل آموزش و کم هزینه می باشد، می توان از این روش در جهت کاهش هزینه های درمان و عوارض دارویی و همچنین ارتقای خود مراقبتی بیمار بهره جست.

کلیدواژه ها:

گرمادرمانی ، نوروپاتی محیطی ، دیابت نوع دو