برآورد خطای پیش بینی برای مدل های بقا و کاربرد آن در بقای سرطان کولورکتال

سابقه و هدف: درعلم پزشکی پیش بینی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و پزشکان باید بتوانند زمان و وضعیت بهای بیماران را پیش بینی کنند. علاوه برآن پیش بینی از دیدگاه علم آمار دارای اهمیت زیادی است. آماردان ها از مدل ها برای تقریب رابطه ای که بین یک مجموعه متغیر کمکی و متغیر پاسخ است استفاده می کنند و هدفشان از ساختن مدل توضیح و پیش بینی متغیر پاسخ است. لذا به کارگیری معیاری براساس پیش بینی جیت مقایسه مدل ها مفید می باشد. هدف از این مطالعه برآورد خطای پیش بینی و مقایسه مدل های پارامتری با استفاده از این معیار است. مواد و روش ها: طی سال های 1380 تا 1385 تعداد 600 بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ به بیمارستان طالقانی شیر تهران مراجعه نموده و حداقل 5 سال پیگیری شدند. برای تعیین عوامل مرتبط با بقای سرطان روده بزرگ مدل های رگرسیونی نمایی، وایبل و لگ لجستیک به داده ها برازش داده شد و این مدل ها با برآورد خطای پیش بینی به روش اعتبار سنجی متقابل، زیان آشکار و معیار آکائیکه با یکدیگر مقایسه شدند. یافته ها: از 600 بیمار، 344 ( 3 / 57 %) نفر مرد و 256 ( 7 / 42 %) نفر زن بودند. از کل بیماران 151 ( 2 / 25 %) نفر فوت کردند که 3 / 62% آنها مرد بودند. زمان بقای بیماران با عوامل مرحله و شاخص توده بدنی ارتباط داشت ( 0001 / 0 > p ). با استفاده از برآورد خطای پیش بینی به روش اعتبار سنجی متقابل مدل وایبل و با توجه به روش زیان آشکار و معیار آکائیکه مدل لگ لجستیک بهترین پیش بینی را داشت. نتیجه گیری: با توجه به اینکه پیش بینی زمان بقای بیماران از اهمیت بالایی برخوردار است لذا می توان نتیجه گرفت زمانیکههدف پژوهش پیش بینی می باشد برای مقایسه مدل ها از برآورد خطای پیش بینی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

مدل های پارامتری ، خطای پیش بینی ، سرطان روده بزرگ