دیابت و درمان آن در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه

نفروپاتی دیابتی در 20-40% افراد دیابتی رخ می دهد و دیابت شایعترین علت بیماری مرحله پایانی کلیه (ESRD) است. هدف از این مطالعه، مروری بر متابولیسم گلوکز و دیابت و درمان آن در این بیماران می باشد.نارسائی مزمن کلیه  با مقاومت بافتی و کاهش ترشح انسولین همراه بوده ودر مراحل پیشرفته نارسائی کلیه، تجزیه انسولین نیز کاهش می یابد. کاهش تجزیه انسولین باعث کاهش قابل توجه  نیاز به انسولین و یا حتی گاهی لزوم قطع آن در بیماران دیابتی نوع 2 میشود.  گرچه در چندین مطالعه بزرگ ارتباط قابل توجهی بین کنترل شدن دقیق قند خون و بهتر شدن بقای بیماران مبتلا بهESRD  دیده نشده است با این وجود جهت پیشگیری از آسیب به سایر ارگانها، کنترل مناسب قند خون باید به عنوان یک هدف مهم در درمان این  بیماران مد نظر باشد. گلیپیزاید داروی خوراکی انتخابی برای کنترل قند خون در بسیاری از  بیماران مبتلا به CKD می باشد. دوز آن در این بیماران  5/2 - 10 میلی گرم در روز است. ریپاگلینید نیز عمدتا به وسیله کبد متابولیزه می شود اما هیپوگلیسمی با آن در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کلیه شایع بوده و بنابراین شروع درمان با این دارو باید با دوز پائین5/0 میلی گرم در روز بوده و مراقبت دقیق قند خون ضروری است. باید از  مصرف متفورمین در نارسایی شدید کلیه به دلیل افزایش ریسک اسیدوز لاکتیک که عارضه ای نادر  ولی با خطر مرگ و میر بالا می باشد،  اجتناب نمود.    

کلیدواژه ها:

درمان ، نارسایی کلیه ، هیپرگلیسمی