پیش بینی رابطه ی میان خودنظارتی و کنترل تفکردرکارکنان اداری دانشگاه علوم پزشکی مشهد

  مقدمه: هدف از این پژوهش، تعیین رابطه ی میان خود نظارتی و کنترل تفکر بود. روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه ی آماری تمامی کارکنان اداری دانشگاه علوم پزشکی مشهد، اعم از رسمی و قراردادی تشکیل داده که از آن میان، 141 نفر به روش تصادفی ساده، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه کنترل تفکر ولز و دیویس و پرسشنامه خودنظارتی بر اساس الگوی محمدمقیمی بود که ضریب پایایی آن به ترتیب 84% و 83% درصد است. داده های جمع آوری شده به وسیله ی نرم افزار spss از راه آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که خود نظارتی با کنترل تفکر رابطه معنادار ندارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان می دهد مدل رگرسیونی بدست آمده معنادار نیست (279/0P=). میزان F بدست آمده نشان می دهد مولفه های کنترل تفکر نمی تواند به طور معناداری نمرات خودنظارتی را پیش بینی کند. نتیجه گیری:  بر این اساس فرضیه پژوهش مبنی بر وجود رابطه بین کنترل تفکر و خود نظارتی مورد تایید قرار نمی گیرد. کلیدواژه: خودنظارتی، کنترل تفکر، تفکر،آموزش  

کلیدواژه ها:

خودنظارتی ، کنترل تفکر ، تفکر ، آموزش