تدوین مدل توسعه روستاهای درون شهری با رویکرد پایداری اجتماعی (نمونه موردی شهر نوشهر)

پایداری اجتماعی از ابعاد مهم مشارکت شهروندان است. پایداری اجتماعی رویکردی را ارائه می کند که بر اساس آن میتوان جنبه های وسیعی از چالش های زندگی معاصر را شناسایی و برطرف نمود. با توجه به انتخاب فرم شهر به عنوان پایدارترین فرم شهری، موضوع پایداری اجتماعی در مدل شهر و روستاها، به موضوعی چالش برانگیزی در میان برنامه ریزان تبدیل گردیده است؛ تحقیق حاضر به بررسی و شناخت پایداری اجتماعی و بررسی رابطه پایداری اجتماعی و مشارکت در روستاهای درون شهری شهر نوشهر، می پردازد. هدف از تحقیق حاضر تدوین مدل توسعه روستاهای درون شهری با رویکرد پایداری اجتماعی در منطقه نوشهر می باشد، پژوهش حاضر از نظر روش شناسی از نوع توصیفی -تحلیلی و روش نمونه گیری، پیمایشی که حجم نمونه تحقیق برابر با 384 نفر از شهروندان ساکن در روستاها بوده است. داده ها با استفاده از بسته نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. همچنین برای تحلیل و شناخت وضعیت پایداری اجتماعی و مولفه های آن، از آزمون T تک نمونه ای و T هتلینگ استفاده شده و جهت بررسی رابطه ی بین پایداری و تراکم از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است .نتایج تحقیق نشان می دهد مولفه حس تعلق با میانگین 6,42 درصد، بعد از آن مولفه تعادل و هماهنگی با میانگین 6,31 درصد و کمترین میانگین نیز مربوط به اعتماد اجتماعی با میانگین 4,52 درصد می باشد.همچنین در بررسی وجود رابطه معنی دار در رابطه با تعیین وجود همبستگی سنجیده شده است به این نتیجه رسیدیم توسعه روستاهای درون شهری و توسعه روستاهایی که مسافت کمتری با شهر دارند از منظر پایداری اجتماعی از نظر اهمیت دارای تفاوت معناداری هستند و مقدار سطح معنی داری در آزمون رگرسیون از میزان آزمون 95 درصد بیشتر و مقدار ضریب همبستگی بین دو متغیر برابر با 0,095 -شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه روستاهای درون شهری ، پایداری اجتماعی ، پایداری شهری ، شهر نوشهر