بررسی تاثیر مصرف انرژی های نو بر بیکاری در ایران

بیکاری در شرایطی محقق می شود که جمعیت فعال عملا فعالیت اقتصادی نداشته باشد. به تعبیر دیگر، اینگونه اثبات می شود زمانی که عرضه نیروی انسانی بیشتر از تقاضای آن باشد، پدیده بیکاری رخ می هد. بنای اقتصاد انرژی نو از دو طریق شغل ایجاد می کند. هم از طریق احداث نیروگاه های بادی و نوسازی ساختمان ها و هم به طورغیرمستقیم ازطریق خط تولید هایی که مثلا قطعات توربین های بادی یا پنجره های مقاوم در برابر گرما و سرما را که در نوسازی به کار می روند، تولید می کنند .این سرمایه گذاری ها درخارج ازبخش انرژی نیز شغل ایجاد می کند. برای مثال احداث نیروگاه بادی در یکی از بخش های دشت های بزرگ ایالات متحده درهمان محل مشاغلی محلی مانند رستورانداری و ساختمان سازی را به وجود می آورد. نقش دولت ها دراین ابتکار عظیم ایجاد شغل، این است که بودجه عمومی را به عنوان اهرمی برای تشویق سرمایه گذاری هرچه بیشتر بخش خصوصی به کاربرد. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر مصرف انرژی های نو بر بیکاری در ایران پرداخته است. این تحقیق با استفاده از تخمین های سری زمانی در بازه زمانی 1375-1395 انجام شده است. روابط برآوردی، بیانگر تاثیر گذاری مثبت متغیرهای؛ مصرف انرژی های تجدید پذیر و نو، سرمایه ثابت ناخالص، مخارج دولت و اعتبارات بانکی بر نرخ بیکاری می باشد، بعبارتی افزایش در مصرف انرژی های تجدید پذیر و نو، سرمایه ثابت ناخالص، مخارج دولت و اعتبارات بانکی با افزایش بیکاری همراه بوده است. بر اساس نتایج حاصل از الگوی تصحیح خطا نشان داده شده است، بیشتر متغیرها در کوتاه مدت تاثیر معناداری بر شاخص بیکاری ایران داشته است.