ارزیابی کیفیت منابع آب زیرزمینی جهت مصارف کشاورزی با استفاده از مدل سیستم استنتاج فازی (مطالعه موردی: شهرستان سردشت)

امروزه تغییر کیفیت آبهای زیرزمینی خطری بزرگ در راه توسعه کشاورزی بهخصوص در مناطق خشک و نیمهخشک به شمار میرود. در سالهای اخیر، روشهایی با مبنای منطق فازی تطبیق یافته اند تا عدم قطعیت همراه با مسائل زیست محیطی را در نظر بگیرند. در این تحقیق کاربرد تئوری مجموعه فازی جهت ارزیابی میزان کیفیت آب زیرزمینی موردبررسی قرارگرفته است. از پارامترهای کیفی 33 نمونه آب زیرزمینی شهرستان سردشت، مربوط به چهار سال آماری (1394-1397) که توسط شرکت آب و فاضلاب روستایی و شرکت آب منطقه ای استان آذربایجان اندازه گیری شده بودند، استفاده شده است. از مقادیر شاخصهای آبیاری شامل نسبت جذب سدیم، هدایت الکتریکی، کربنات سدیم باقیمانده، سختی کل، سدیم و کلرور به عنوان نماینده تمامی املاح محلول در آب، در این پژوهش استفاده گردید. با استفاده از مدل کیفی فازی، کیفیت آب زیرزمینی به سه طبقه مطلوب، قابل قبول و غیرقابل قبول تقسیم شد. نتایج ارزیابی فازی نشان داد که تمام منابع آب موردمطالعه در این پژوهش با سطح اطمینان 50 درصد در رده ی قابل قبول برای مصارف کشاورزی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب زیرزمینی ، سیستم استنتاج فازی ، شهرستان سردشت