جایگاه تحلیل استنادی درخودارزیابی اساتید و پژوهشگران رشته علوم انسانی

هدف از ارائه این مقاله، بررسی جایگاه تحلیل استنادی در خودارزیابی اساتید و پژوهشگران رشته علوم انسانی است. تحلیل استنادی به خودارزیابی پژوهشگران کمک میکند و یک محقق با پیگیری استنادها و با پی بردن بر رد یا اثبات ادعاهای خود و دیگران درمورد آثار منتشر شده با پیگیری استنادها میتوان ند روشهای خود را بهبود بخشند. تحلیل استنادی از روشهای کمی پیشگام در ارزیابی پژوهش است. پیش فرض زیربنایی در این روش آن است که استناد به دلیل قوت، صحت، تازگی، نوآوری و اعتبار در روششناسی، محتوا و نتایج آثار روی میدهد. بنابراین پیش فرض، هرچه اثری استناد بیشتر دریافت داشته باشد، اعتبار بیشتری از سوی جامعه علمی دریافت کرده متقابلاو تاثیر علمی بیشتری نیز بر آن گذارده است. تحلیل استنادی به خودارزیابی پژوهشگران کمک میکند و یک محقق با پیگیری استنادها و با پیبردن بر رد یا اثبات ادعاهای خود و دیگرن درمورد آثار منتشر شده با پیگیری استنادها میتوان ند روشهای خود را بهبود بخشند.تحلیل استنادی از استنادهای منابع علمی برای برقراری، تحلیل و درک میان منابع علمی یا محققان استفاده میکند. از این روش برای درک ریشه تاریخی یک اندیشه میتوان استفاده کرد. از نگاه توسعه، رویکرد به تحلیل استنادی توسعه علم را به همراه دارد.برخی کاربردهای تحلیل استنادی عبارتند از: بهبود یافتن کنترل کتاب شناختی حوزه های علمی گوناگون، تشخیص و کشف منابع اصلی، دسته بندی منابع، ره گیری توسعه اندیشه ها و رشد مقالات علمی، پیش بینی روند انتشارات، بیان الگوی استفاده از مواد منابع، سیاست گذاری برای کتابخانه ها و مراکز اطلاعرسانی، چگونگی استناد در میان نویسندگان رشته های گوناگون، شناسایی نویسندگانی و پژوهشگرانی که بیشتر از دیگران مورد استناد قرار گرفته اند، کشف و شناسایی مجلات، و....

کلیدواژه ها:

علم سنجی ، کتابسنجی ، روش تحلیل استنادی ، ارزیابی پژوهش ، علوم انسانی.