مزایای پرورش توام میگوی سفید غربی و جلبک اولوا ( Ulva.sp.)

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 834

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SHRIMP04_087

تاریخ نمایه سازی: 28 مهر 1398

چکیده مقاله:

با ورود میگوی سفید غربی به ایران به دلیل خصوصیات تراکم پذیری بیشتر این گونه شرایط برای افزایش تراکم در استخرها مهیا شد. افزایش میزان تراکم ذخیره سازی در واحد سطح باعث بروز مشکلات و تغییر در فاکتورهای آب می گردد و احتمال بروز تلفات در میگوها را افزایش می دهد . یکی از راهکارهایی که اکنون مورد استفاده پرورش دهندگان واقع شده، تعویض آب است که خود با مشکلاتی روبرو می باشد. پرورش همزمان میگوی سفید غربی و جلبک سبز اولوا ( (sp.. Ulva باعث می شود که جلبک با رشد سریع خود بر روی سطح استخر همزمان با سایه اندازی بر روی کف استخر وتاریک کردن محیط زندگی میگوها باعث کاهش دمای آب و ایجاد دمای مطلوب پرورش می گردد، همچنین با جذب دی اکسید کربن و تولید اکسیژن باعث افزایش اکسیژن محلول در اب شده و محیطی بدون استرس برای میگو ها نیز فراهم می شود . جلبک ها با جذب مواد شیمیایی موجود در اب مانند نیتروژن که از مواد ترشحی و دفعی وباقی مانده غذای میگو ها ، جهت رشد خود استفاده نموده و باعث تمیز کردن محیط زندگی میگو ها و جلوگیری ازایجاد لجن در کف استخر و کاهش گاز های مضر در آب باعث پالایش آب استخر شده و در نتیجه این تبادلات گازی و شیمیایی کاهش تعویض آب را بدنبال خواهد داشت. این جلبک دارای رشد سریعی است که می تواند منبع غذایی خوبی برای میگو باشد که علاوه بر کاهش میزان ضریب تبدیل غذایی سرعت رشد میگو ها نیز افزایش می یابند و باعث تقلیل بافت لیپدی میگو شده ودر تعدیل پروفیل های اسید های چرب نیز موثر می باشد. کاروتنوئید های موجود در جلبک اولوا به طور موثری در افزایش رشد میگو نقش دارد. کشت توام میگوی سفید غربی با جلبک اولوا در کشور های مختلفی انجام گرفته ونتایج بسیار خوبی نیز در بر داشته است. با توجه به اینکه مقادیر بسیار زیادی از این جلبک در سواحل جنوب و در زمان پرورش میگو وجود دارد با انتقال این جلبک به استخرهای پرورش بر اساس تجربیات دیگر کشورها می توان برخی مشکلات پرورش میگو را کاهش داد. در این مقاله که مروری دارد بر تجربیات دیگر کشورها و نتایج حاصل از این اقدام پیشنهاداتی جهت بومی سازی این پروسه دارد. با توجه به مزایای ذکر شد بیومس این جلبک می تواند درتغذیه دام و همچنین به عنوان مکمل غذای میگو نیز مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

اله کرم محمدی

گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی خاتم الانبیاء بهبهان، بهبهان،ایران

سعید ضیایی نژاد

گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی خاتم الانبیاء بهبهان، بهبهان،ایران

اشکان اژدری

پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر،ایران