اهمیت مطالعه هیستوپاتولوژیک و آماده سازی بافت های میگو برای مطالعات آسیب شناسی

بدیهی است در هنگام بروز یک بیماری در میگو، تغییراتی در بافتهای مختلف بدن ایجاد میشود که در واقع مطالعه همین تغییرات مبنا و اساس پاتولوژی را تشکیل میدهد. بافت شناسی به عنوان یک ابزار تشخیص، بیماری را معلوم میکند ولی باید کلیه اطلاعات محیطی و بهداشتی به دست آمده یک جا جمع شود تا تصویر کامل تری از بیماری ارائه شود. هر چند از تکنیکهای تشخیصی سریع شبیه روش PCR که بسیار حساس و اختصاصی بوده نیز می توان استفاده نمود ولی در این روش معمولا از یک بافت مشخص برای شناسائی پاتوژن مشخص استفاده میشود و نمی توان در این روشهای اختصاصی، سایر پاتوژنها را مشخص کرد، که ممکن است سبب آلودگی میگو شده اند. بدون آماده سازی اولیه مناسب و تهیه مقاطع پاتولوژیک و اسلایدهای ارزشمند از آثار و ضایعات پاتوژن های بافتی، امر تشخیص قطعا دچار مشکل خواهد بود. بنابراین بهترین روش برای تشخیص بیماریها به ویژه بیماریهای ویروسی و باکتریایی روش آسیب شناسی است. این روش میتواند تائیده ای طلائی بر روشهای دیگر باشد که در اصل به مطالعه و شناسایی اختلالات عملی و تغییرات ساختاری بافت ها میپردازد و بر اساس عوامل ظاهری و آرایش سلولها در ساختار طبیعی یک بافت نوع بیماری هدف، توسط میکروسکپ نوری و فراتر از آن میکروسکپ الکترونی تشخیص داده میشود.

کلیدواژه ها:

میگو ، آسیب شناسی ، عوامل بیماریزا ، تشخیص