بررسی خود مدیریتی کارکنان در سازمان های مجازی

سازمان های مجازی سازمان هایی هستند که برای استفاده از مزیت های نسبی سایر سازمان ها در جهت دستیابی به منافع بیشتربا آن سازمان ها متحد گردیده اند. این سازمان ها بر پایه ی الگوهای مختلفی ایجاد می شوند و با استفاده از فناوری اطلاعات،ارتباطات سریع، ارزان و آسانی بین خود ایجاد می کنند. سازمان های مجازی برای همگام شدن با تغییرات سریع و اساسی دنیایجدید راهبردهای مثمرثمری به کار می گیرند. در این سازمان ها شاخص هایی از قبیل میزان همکاری با شرکا، میزان استفاده ازفناوری اطلاعات، نحوهی همکاری بر پایه اعتماد متقابل، نحوه انتخاب شرکا و نحوه رفع اختلاف با شرکا و ایجاد تیم های مجازیبه تعیین میزان مجازی بودن این سازمان ها کمک می کند. سازمان های مجازی با بهره گیری کارکنان دانش محور و انعطافپذیری بالا، با اثر بخشی و کارایی چشم گیری به نیازهای بازار پر تلاطم پاسخ داده و مزیت رقابتی قابل ملاحظه ای را ایجاد می-کنند. به منظور برخورداری از مزایای چنین سازمان هایی باید مسائل مدیریتی مرتبط با آنها به خوبی شناسایی و ساماندهیشود. خود مدیریتی موضوعی است که اخیرا در ادبیات مدیریت مدنظر قرار گرفته است. نقطه قوت این سبک مدیریتی، خودانسان است که میخواهد مدیریت کردن را از خود شروع کند و در جامعه به اوج برساند. خود مدیریتی به عنوان یک نیاز عالی درسازمانهای مجازی مطرح است که خود وسیله ای برای نوآوری می باشد. در این مقاله تاثیر خود مدیریتی کارکنان سازمان هایمجازی را بررسی کردیم.خود مدیریتی رویکرد جدیدی است که در آن ، رهبری و مدیریت فعالیتی است که می تواند بین اعضا وگروه ها و یا سازمانها تقسیم و توزیع شود . به این ترتیب دید نوینی نسبت به رهبری غیر رسمی در سازمانها ارائه می شود کهدر آن تمام افراد توانایی تصمیم گیری در مورد وظایف و کارهای خود را دارند.برای سازمانی که در محیط متغیر و بدون قطعیتبه رقابت می پردازد ، نوآوری (ایجاد ، انتقال ، واکنش و تغییر ایده ها) برای رشد ، موفقیت و بقای سازمان عاملی حیاتی به شمارمی رود.

کلیدواژه ها:

سازمان مجازی ، خود مدیریتی ، فناوری اطلاعات ، تیم مجازی