مطالعه آزمایشگاهی حذف فلز جیوه از آب با استفاده از غشای اولترافیلتراسیون ماتریس مرکب تیتانیوم دی اکسید، پلی سولفون

مقدمه: فلزات سنگین از جمله رایج ترین آلاینده هایی هستند که معمولا در غلظت های بالا در فاضلاب صنایع یافت می شوند و موجب آسیب به محیط های آبی و به مخاطره افتادن سلامت موجودات زنده به خصوص انسان میگردند. در این پژوهش مطالعه ازمایشگاهی حذف فلز جیوه از آب با استفاده از غشای اولترافیلتراسیون ماتریس مرکب تیتانیوم دی اکسید/پلی سولفون بصورت آزمایشگاهی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است.روش: غشای نانوکامپوزیت پلی سولفون- دی اکسید تیتانیوم با استفاده از مقادیر 0، 0/5، 1 و 2 درصد وزنی دی اکسید تیتانیوم به روش جدایش فازی ساخته شده است و مشخصات غشا شامل ضریب برخورد با آب، حضور نانوذرات در سطح غشا و عملکرد غشا برای عبور آب خالص بررسی گردید.نتایج: نتایج نشان داد که با افزایش مقدار pH محلول جیوه از 2 تا 8، درصد حذف جیوه افزایش مییابد. با افزایش بیشتر pH از 8 تا 10 میزان حذف با شیب کمتری روند کاهشی پیدا کرده است. با افزودن نانوذرات غیرآلی به غشای M1، M2، M3 و M4 جذب فلز سنگین جیوه جذب مطلوبی دارد، در حالی که این توانایی بالا برای غشای M4 افزایش یافته است که مقدار جذب آن %92/45 میباشد. بیشترین مقدار درصد حذف جیوه به وسیله غشاها در غلظت اولیه 80 میلیگرم بر لیتر حاصل گردید. در این آزمایشن بیشترین مقدار حذف جیوه مربوط به فلز سنگین جیوه با غلظت اولیه 80 میلی گرم بر لیتر با غشای M4 است که این مقدار 93/49 درصد حاصل گردید..نتیجه گیری: حداکثر درصد حذف جیوه در غشای نانوکامپوزیت با حضور 2 درصد وزنی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم %93/49 و در غشای پلی سولفون خالص %56/97 است که با افزودن نانوذرات دیاکسید تیتانیوم با غلظت 2 درصد وزنی به غشا خالص 64/1 درصد افزایش حذف جیوه را از آب حاصل گردید

کلیدواژه ها:

جیوه ، غشا ، اولترافیلتراسیون ، ماتریس مرکب ، پلی سولفون ، پساب