محب مجنون سمنون

در مکتب تصوف، وجود نام آورانی همچون حسین بن منصور حلاج، جنبد بغدادی و ابوالحسن خرقانی و ... سبب شده است تا نام بسیاری از عرفای پاکباز گمنام بماند، از جمله این افراد، سمنون به عبداله خواص (متوفی به سنه 297 ه.ق) است که مردم او را به سبب عشق مقرطش به خداوند سمنون محب می خواندند، اما وی به سبب این که نتوانسته بود از عهده یک آزمون الهی برآید، خود را کذاب می نامید. وی که از مشایخ عراق بود و در قرن سوم هجری در بغداد می زیست، از جمله عاشقان عابد صوفی مسلکی است که تنها یادگار زندگی عاشقانه اش، سخنانی لطیف در باب محبت و اشعاری جانسوز درباره عشقی پاک است. در این مقاله به جنبه های شخصیتی سمنون پرداخته خواهد شد و اینکه در حقیقت، از نگاه عرفا، نه تنها او کذاب نیست، بلکه محبی صادق با تمام ویژگی های یک عاشق راستین است و تنها یادگار او، اشعاری است که از او برجا مانده است.

کلیدواژه ها:

سمنون ، محب ، سمنون کذاب ، محبت ، خواص