اثر فعالیت بدنی و میدان الکترومغناطیسی کمفرکانس 217 هرتز بر فعالیت حرکتی موش صحرایی

سابقه و هدف: امروزه استفاده گسترده از تلفن های همراه، نگرانی ها را درباره اثرات بیولوژیکی میدان های الکترومغناطیسی این وسیلهارتباطی بر بدن انسان فزونی بخشیده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش فعالیت بدنی در تعدیل اثرات میدان الکترومغناطیسی کم-فرکانس تلفن همراه بر فعالیت حرکتی موش صحرایی انجام شد.مواد و روشها: برای انجام مطالعه تجربی حاضر، تعداد 70 موش صحرایی بالغ در هفت گروه فعالیت بدنی بلند مدت و کوتاه مدت ،کنترل، میدان الکترومغناطیسی، شم، فعالیت بدنی بلندمدت-میدان الکترومغناطیسی و فعالیت بدنی کوتاه مدت -میدان الکترومغناطیسیتقسیم شدند. گروه فعالیت بدنی کوتاه مدت و بلند مدت به ترتیب یک هفته و یک ماه هر روز به مدت 30 دقیقه روی تردمیل به دویدنپرداختند. گروه میدان الکترومغناطیسی نیز به مدت یک ماه هر روز سه ساعت در دستگاه شبیه ساز امواج تلفن همراه قرار گرفتند . گروه -های ترکیبی فعالیت بدنی-میدان الکترومغناطیسی، بعد از قرارگیری موش ها در دستگاه شبیه ساز امواج تلفن همراه، جهت انجام فعالیتبدنی روی تردمیل منتقل می شدند. در نهایت، شاخص های زمان حرکت، مسافت طی شده و سرعت حرکت اندازه گیری شد.نتایج: میدان الکترومغناطیسی تلفن همراه موجب کاهش معنی دار فعالیت حرکتی موش ها نسبت به گروه شم گردید. فعالیت بدنی بلندمدت و کوتاه مدت بهطور معنی داری فعالیت حرکتی موش های تمرین کرده را نسبت به گروه کنترل افزایش داد (P≤0/05) اما فعالیت حرکتی گروه های ترکیبی (تحت تابش و دارای فعالیت بدنی) اختلاف معنی داری با گروه تحت تابش نداشتند (P≥0/05).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استفاده از فعالیت بدنی نمی تواند به طور معنی داری از کاهش فعالیت حرکتی ناشی از میدان الکترو مغناطیسی کم فرکانس تلفن همراه جلوگیری نماید.مغناطیسی کمفرکانس تلفن همراه جلوگیری نماید.

کلیدواژه ها:

تلفن های همراه ، میدان الکترومغناطیسی ، فعالیت حرکتی