تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان تحت رژیم های آنتراسیکلین به تنهایی و آنتراسیکلین همراه با تاکسان ها در بازه زمانی 1383 تا 1391

سابقه و هدف: سرطان پستان شایع ترین سرطان در بین زنان ایالات متحده میباشد. و پیشگیری، تشخیص زودهنگام و درمان آن از مهم-ترین و مطرح ترین مباحث علمی روز دنیا است. مرگومیر ناشی از این بیماری از سال 1990 در ایالات متحده تا 24 درصد کاهش یافتهاست. هدف این مطالعه تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان تحت رژیم های آنتراسیکلین به تنهایی و آنتراسیکلین همراه با تاکسان ها می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه کوهورت تاریخی، بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به درمانگاه های آنکولوژی طی سال های1383-1391 ، در دو گروه درمانی تحت رژیم های آنتراسیکلین و آنتراسیکلین همراه با تاکسان ها قرار گرفتند. بیماران تا خروج از مطالعهیا فوت تحت پیگیری بودند. هر 6 ماه یکبار بیماران با گرافی قفسه سینه، شکم و لگن و سیتیاسکن بر حسب نیاز و آزمایش خون هر3 ماه یکبار بررسی میشدند. همچنین، نمونهها از لحاظ گیرندههای استروژن، پروژسترون و HER2Neu مشخص شدند. پس از جمع آوری اطلاعات، بیماران از نظر بقا تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: از 160 بیمار، 80 نفر در دو گروه درمانی قرار داشتند. بین دو گروه تفاوت معنی داری در سن، گیرنده استروژن، پروژسترون، وHER2 Neu اندازه و نوع تومور، تعداد گره لنفی درگیر و متاستاز پیدا نشد، اما میزان مرگ و عود در گروه آنتراسیکلین به ترتیب برابر 12/5 و 7/5 درصد بود که نسبت به گروه تاکسان ها با میزان مرگ 3/8 درصد و بدون هیچ عودی به طور معنی داری بالاتر بود. همچنین میزان بقا نیز در گروه تاکسان ها بالاتر بود.نتیجه گیری: استفاده از تاکسان ها در شیمیدرمانی بیماران سرطان پستان سبب کاهش مرگ و عود بیماری و افزایش میزان بقا می شود.بنابراین، می توان با استفاده از تاکسان ها در رژیم درمانی آنها امید به زندگی را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

بقای بیماران ، آنتراسیکلین ، تاکسان ، سرطان پستان