میزان شیوع و شدت آلودگی به فاسیولوزیس دامی در شش استان ایران طی سال های 1388 تا 1389

سابقه و هدف: فاسیولوزیس یکی از مهمترین عفونت های انگلی مشترک بین انسان و دام میباشد. با توجه به اهمیت بهداشتی و اقتصادی فاسیولوزیس، شناخت وضعیت اپیدمیولوژیک این بیماری ضروری است. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع و شدت آلودگی به فاسیولا در دام های مناطق مختلف جغرافیایی ایران طی سالهای 89-88 صورت گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 11100 کبد گوسفند و گاو ذبح شده در 6 کشتارگاه صنعتی کشور واقع در استانهای آذربایجانشرقی، خراسان رضوی، خوزستان، فارس، مازندران و مرکزی بهدقت مورد بازرسی قرار گرفت. تمامی انگل های فاسیولای موجود درکبدهای آلوده پس از انتقال به آزمایشگاه جداسازی شده و گونه انگل ها مورد شناسایی و شمارش قرار گرفتند. در نهایت، توزیع فراوانی و شدت آلودگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: در این مطالعه از مجموع دامهای مورد بررسی در 6 کشتارگاه صنعتی کشور 1/10 درصد آلوده به فاسیولا تشخیص داده شدند. شدت آلودگی کبدهای گوسفندی و گاوی آلوده به فاسیولا به ترتیب 0/42±7/77 و 1/78±15/24 بود. خراسان رضوی دارای حداکثر شدت آلودگی (3/16±14/54) و فارس دارای حداقل شدت آلودگی (0/79±7/75) بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه، نشان داد که روند کلی شیوع فاسیولوزیس در کشور رو به کاهش است، اما با توجه به اهمیتاین بیماری، و آندمیک بودن آن، اقدامات کنترلی و پیشگیری از فاسیولوزیس دامی و انسانی در ایران همچنان اهمیت دارد.