طراحی و تولید واکسن DNA پلی توپ حاوی ژن HBsAg برای ایجاد ایمنی محافظ علیه ویروس هپاتیت سی

سابقه و هدف: با توجه به اثر تضعیف کنندگی سیستم ایمنی و موتاسیون های شایع در برخی آنتی ژن های ویروس هپاتیت سی (HCV)، القاء پاسخ متمرکز سلول های +TCD8 بر اپی توپ های نامتغیر و م هم ویروس در قالب یک واکسن چند اپی توپی می تواند مانع از مزمن شدن بیماری گردد مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تجربی صورت گرفت؛ به این ترتیب که دو اپی توپ غالب وابسته به HLA-A2 انسانی (شامل (E(2614-622 و (NS(31406-1415) و دو اپی توپ وابسته به (H-2(d موشی ((E(2405-414 و (core(132-142) در یک ترادف پیش بینی شده توسط آنالیزهای ایمونوانفورماتیکی طراحی شده و توالی نوکلیوتیدی متناظر پس از ساخت به صورت متصل به آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت بی (HBsAg) و نیز جدای از آن در وکتور pcDNA3.1 کلون شد. دو پلاسمید ساخته شده (به ترتیب cDNA3.1.HPOL و pcDNA3.1.POL) از نظر بیان و ترشح پروتیین در رده سلولی Cos-7 ارزیابی شدند. به دنبال ایمن سازی موش های BALB/c؛ (6 موش در هر گروه) با رژیم های مختلف تزریق DNA و پپتید، میزان فعالیت لنفوسیت های +TCD8 همچنین نوع و قدرت محافظت پاسخ ایجاد شده، مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت انجام آنالیز آماری از آزمون های t و Mann Whitney U و ANOVA استفاده گردید. نتایج: علیرغم ایجاد پاسخ اختصاصی اپی توپ ها در موش های ایمن شده با پلاسمید pcDNA3.1.POL، گروه دریافت کننده pcDNA3.1.HPOL افزایش معنی داری را در تعداد و فعالیت لنفوسیت های +TCD8 نشان داد (P<0/05). تزریق یادآور این گروه با پپتید (مخلوط شده با دو اجوانت سازگار در انسان) تقویت بیشتر سلول های +CD8، القاء پاسخ Th1 و مهار رشد مدل توموری را به دنبال داشت (P<0/05). نتیجه گیری: اتصال HBsAg به عنوان یک توالی سازنده ذره و منبع اپی توپ های کمکی در کنار رژیم تزریقی DNA-prime/peptide boost دو استراتژی امید بخش برای تقویت واکسن های CTL چند اپی توپی علیه HCV می باشند.

کلیدواژه ها:

هپاتیت سی ، واکسن های DNA ، آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت بی ، آنتی ژن HLA-A0201 ، اپی توپ