بررسی دیدگاه و نگرش اطرافیان بیمار مبتلا به صرع بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 79 - 1378

سال انتشار: 1383
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 308

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FEYZ-8-1_012

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: اپی لپسی یکی از شایع ترین اختلالات نورولوژیک در انسان است و در کودکان بیش از افراد بزرگسال دیده می شود. اعتقادات و باورهای غلط بعضی از مناطق نسبت به این بیماری آن را به صورت یک بیماری لاعلاج، مرموز و ناشناخته عنوان کرده است که باعث صدمات غیرقابل جبرانی برای بیماران مبتلا می شود. از این رو بر آن شدیم تا با پرسش از اطرافیان درجه یک بیماران صرعی بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال های 79 – 1378 به نگرش و آگاهی های آن ها نسبت به این بیماری پی ببریم.مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش توصیفی صورت گرفت. با استفاده از پرونده بیماران مبتلا به صرع بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 79 – 78 به آدرس بیماران پی بردیم و با مراجعه به منازل آن ها پرسش نامه را در اختیار هر یک از اقوام درجه یک آن ها (پدر، مادر، خواهر، برادر) قرار دادیم. سوالاتی نظیر میزان تحصیلات، درمان پذیر نبودن صرع، مادام العمر بودن مصرف دارو، ارثی بودن بعضی از انواع صرع، واگیردار بودن صرع و.... را پرسیدیم و اطلاعات را پس از جمع آوری مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم.یافته ها: از 393 نفر از اطرافیان بیماران صرعی، 81 نفر (20/6 درصد) رای به غیرقابل درمان بودن این بیماری دادند. 344 نفر (87/5 درصد) نظرشان برای استفاده مادم العمر دارو در این بیماری بود و 359 نفر (91/35 درصد) افراد اطلاعاتی از عوارض دارویی نداشتند. متاسفانه 47 نفر (12 درصد) از کل افراد اعتقاد به واگیردار بودن بیماری داشتند و 221 نفر (56/25 درصد) به روش های غیردارویی در درمان اشاره داشتند. از 215 نفر فرد مونث 96 نفر (44/6 درصد) و از 178 نفر مذکر 56 نفر (31/4 درصد) به مخفی کردن بیماری اشاره کردند. تنها 58 نفر (14/75 درصد) از محدودیت های اجتماعی، فردی و ورزشی آگاهی داشتند. 228 نفر (58 درصد) اشتغال به تحصیل تا درجات عالی را ممکن می دانستند. 37 نفر (96/5 درصد) از افراد اطلاعاتی در ارتباط با عوارض دارویی در دوران حاملگی نداشتند.نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به آمار به دست آمده می توان این طور نتیجه گیری کرد که نه فقط اطلاعات عمومی در ارتباط با بیماری صرع بسیار اندک است، بلکه اعتقادات غلط و بینش های ناصحیح نسبت به بیماری همچنان وجود دارد و تلاش گسترده ای را در جهت اطلاع رسانی و تبلیغات مثبت برای بالا بردن سطح آگاهی عمومی را می طلبد.

نویسندگان

سیدعلی مسعود

متخصص مغز و اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

ابراهیم کوچکی

گروه داخلی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان