تاثیر عصاره چندگونه جلبک دریایی روی ویروس وای سیب زمینی

توتون ا.Nicotiana tabacum Lز گیاهی است یکساله از خانواده سولاناسه که فرآورده های آن در صنعت داروسازی و تجارت به طور گسترده مورداستفاده قرار میگیرد. یکی از مهمترین ویروسهای توتون که از پراکنش جهانی برخوردار است، ویروس وای سیب زمینی (Potato virus Y, PVY) است؛ اما برای کنترل این بیماری روش مناسبی به جز معرفی رقم متحمل تابه حال ارائه نشده است. در این پژوهش عصاره های سه جلبک دریایی استخراج و اثر غلظتهای آنها روی شدت علائم بیماری، غلظت نهایی ویروس و میزان کلروفیل بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه ی کاملا تصادفی در سه تکرار در شرایط گلخانه بررسی گردید. فاکتورهای آزمایش شامل سه نوع جلبک دریایی (Digenea simplex, Gracilaria corticata, Padina australis)، نوع عصاره (متانولی و آبی)، غلظت های مورداستفاده در سه سطح (عدم مصرف،10 و 20 درصد) و مراحل مصرف 24) ساعت قبل از تلقیح ویروس و 24 ساعت بعد از تلقیح ویروس) بودند. یک ماه پس از آلوده شدن به ویروس برگچه های انتهایی هر بوته چیده شدند و جهت تعیین غلظت نهائی ویروس از آزمون سرولوژیکی الایزا به روش کلارک- آدامز استفاده شد. شدت علائم با روش وریر و همکاران و میزان کلروفیل با دستگاه کلروفیل سنج مدل SPAD 502 بررسی گردید. نتایج نشان داد که اثر نوع جلبک و نوع عصاره روی غلظت نهائی ویروس، شدت علائم و میزان کلروفیل در سطح احتمال 1 درصد و اثر مرحله مصرف در رابطه با صفات ذکرشده در سطح احتمال 5 درصد دارای اختلاف معنیدار میباشند. هیچ اختلاف معنیداری در رابطه با غلظتهای مورداستفاده مشاهده نشد. در این بررسی جلبک P. australis بیشترین اثر را بر کاهش غلظت ویروس (شدت جذب نوری برابر (1/943 و شدت علائم بیماری (2/937) نشان داد. بیشترین مقادیر کلروفیل (21/273) نیز در این تیمار مشاهده گردید. در بررسی نوع عصاره، عصاره متانولی نسبت به عصاره آبی عملکرد بهتری داشته و بیشترین کاهش را در رابطه با غلظت ویروس (جذب نوری برابر (2/734 و شدت علائم بیماری (3/236) نشان داد. طی بررسیهای انجام شده بهترین مرحله مصرف عصاره در رابطه با صفات موردبررسی بعد از تلقیح ویروس است.