بررسی فعالیت ضد قارچی نانو اکسید روی (ZnO) روی شش گونه بیماریزای فوزاریوم

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 752

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PPC01_064

تاریخ نمایه سازی: 23 مهر 1398

چکیده مقاله:

با توجه به پیامدهای ناشی از کاربرد بیرویه سموم در کشاورزی، استفاده از عوامل سازگار با محیط زیست جهت کنترل بیماریهای گیاهی در نیم قرن اخیر به شدت موردتوجه قرارگرفته است. در سالهای اخیر، بحث استفاده از فناوری نانو در کنترل بیمارگرهای انسانی، جانوری و گیاهی مطرح شده و تاکنون با موفقیتهایی همراه بوده است. در این پژوهش، ابتدا ZnO بر پایه زینک نیترات چهارآبه (Zn(NO3)2.4H2O) تهیه شد و سپس اثرات آن بر روی شش قارچ بیماریزای گیاهی شامل F. Oxysporum fsp. lycopersici (عامل پژمردگی فوزاریومی گوجه فرنگی)، F. oxysporum fsp. lentis (عامل پژمردگی فوزاریومی عدس)، F. graminearum (عامل بلایت سنبله گندم)، F. graminearum (عامل سوختگی سنبله گندم)، F. verticillioides (عامل پوسیدگی بلال ذرت) و F. brasilicum (عامل سوختگی سنبله جو) با روش اختلاط با محیط کشت PDA (میکرودیلوشن) در غلظتهای 75، 150، 300، 600، 1000 و 2000 پیپیام در قالب طرحکاملا تصادفی و در سه تکرار بررسی شد. خواص نانوذرات تهیه شده توسط تکنیکهای پراش پرتو ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، پراکندگی انرژی پرتو ایکس (EDX) و طیفسنجی مادونقرمز (FT-IR) موردمطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که اختلاف معنیداری بین نانوذرات و غلظتهای مختلف آن در بازدارندگی از رشد میسلیومی قارچها وجود دارد و با افزایش غلظت نانوذرات، میزان جذب سطحی زیاد شده و درنتیجه، میزان بازدارندگی از رشد میسلیومی قارچ افزایش مییابد. همچنین نتایج نشان داد که نانوذرات ZnO، در تمام غلظتهای مورد آزمایش به طور معنیداری قادر به جلوگیری از رشد قارچها بوده است. همچنین نتایج گویای این موضوع بود که قارچ F. graminearum UM89 در غلظت 2000 پی پی ام، حساسترین قارچ با %81/43 و قارچ F. brasilicum مقاوم ترین قارچ با %58/19 بازدارندگی از رشد میسلیومی در مقابل این نانوذرات است. با توجه به اثر بازدارندگی قابلتوجه نانوذرات سنتز شده در غلظت بسیار پایین و اثرات ضدقارچی قابل توجه در برابر قارچهای بیماریزای گیاهی، به نظر میرسد این نانوذرات میتوانند پس از تحقیقات تکمیلی در مراحل گلخانه ای و مزرعهای برای مقابله با این عوامل بیماریزا به جای سموم شیمیایی مورداستفاده قرار گیرند.

نویسندگان

سمیرا عنایتی

گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل

مهدی داوری

گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل

عزیز حبیبی ینگجه

گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل

عسگر عباداللهی

گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل