بررسی اثر تلفیقی عصاره میخک و باکتری Bacillus subtilis بر عوامل پوسیدگی طوقه و ریشه گندم
محل انتشار: نخستین کنگره بیماری شناسی گیاهی ایران
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 672
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PPC01_014
تاریخ نمایه سازی: 23 مهر 1398
چکیده مقاله:
استفاده از عصاره های گیاهی به دلیل داشتن خواص ضدقارچی، ضدباکتریایی و آنتی اکسیدانی متابولیتهای ثانویه در کنترل عوامل میکربی روبه پیشرفت است. ازاینرو هدف از این بررسی، ارزیابی فعالیت ضد قارچی عصاره میخک در کنترل قارچهای بیماریزای گیاهی و اثر جانبی آن بر باکتری Bacillus subtilis و کاربرد تلفیقی آنها در پرایمینگ بذر گندم است. بدین منظور، عصاره میخک به صورت یک ترکیب تجاری (Bioxeda) تهیه شد و اثر عصاره بر سه قارچ بیماریزای طوقه و ریشه گندم اعم ازGaeumannomyces graminis var. tritici(Ggt)، Fusarium graminearum، Bipolaris sorokinianae به شیوه غذای مسموم (تماسی) سنجیده شد. برای تعیین حداقل غلظت مهارکننده (MIC) و حداقل غلظت قارچکشی (MFC)، رقتهای 100 تا 500 پی پی ام از عصاره تهیه و اثر این رقتها بر روی هر یک از این قارچها با سه تکرار اثر داده شد. به منظور تعیین اثر آنتاگونیستی باکتری بر سه قارچ بیماریزا، از آزمون کشت متقابل استفاده شد و همچنین برای تعیین حداقل غلظت باکتری کشی (MBC) عصاره، از آزمون شمارش تعداد کلونی استفاده شد. در آزمایش دیگری اثر عصاره میخک بر EPS و بیوفیلم باکتری ارزیابی شد. نتایج نشان داد که سویه باسیلوس در آزمون کشت متقابل، رشد هر سه قارچ بیمارگر را کاهش داد و درصد کاهش رشد به ترتیب %87، %64 و %78 بود. میانگین MIC عصاره برای سه قارچ به ترتیب 350، 350 و 200 پی پی ام و میانگین MFC به ترتیب 400، 400 و 250 پی پی ام است.MBC عصاره برای باکتری غلظت 500 پی پی ام تعیین شد وEPS باکتری در غلظت 500 پی پی ام متوقف شد و بیوفیلم باکتری تا غلظت 300 پی پی ام به بیشترین مقدار خود رسید و در غلظتهای بالاتر کاهش یافت. درنتیجه میتوان گفت عصاره میخک میتواند به عنوان قارچکش طبیعی جهت کنترل پاتوژنهای قارچی و تلفیق آن با باکتری میتواند به عنوان ترکیبی برای پرایم گندم مورداستفاده قرار بگیرد.
نویسندگان
مژده دوستی
گروه گیاهپزشکی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
مسعود احمدزاده
گروه گیاهپزشکی، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران، پاکدشت، ایران
رضا صادقی
موسسه دانش میوه خاورمیانه، عضو هیئت مدیره انجمن ارگانیک ایران