اثر Bacillus velezensis strain OEE1 به عنوان یک باکتری اندوفیت زیتون بر کنترل بیولوژیک تعدادی از بیمارگرهای قارچی و شبه قارچی

اوومیست ها و بیمارگرهای قارچی به ویژه گونه های Phytophthora و Fusarium عوامل بیمارگر مهم با خسارت اقتصادی عمده و آسیبهای زیست محیطی می باشند. استفاده از قارچ کشهای شیمیایی باوجود خطرات زیست محیطی، در برابر بیمارگرهای مذکور تاثیر چندانی ندارند. استفاده از گونه های باکتریهای بیوکنترل به طور فزاینده برای مقابله با بیمارگرها سبب ایجاد چشم انداز امیدوارکننده ای نسبت به شیوه های نوین کشاورزی پایدار و درعین حال سازگار با محیط زیست گردیده است. درختان زیتون مستعد به بیماریهای ناشی از گونه های Phytophthora و Fusarium مناسب برای راهبردهای همزیستی سازگار برای جداسازی عوامل باکتریایی بیوکنترل میباشند. جداسازی، غربالگری میکروبیوم ریزوسفر درختان زیتون در برابر جدایه های متعدد از گونه های مختلف قارچی و شبهقارچی و نهایتا شناسایی بر اساس آنالیز فیلوژنومیکی منتج به شناسایی باکتری Bacillus velezensis strain OEE1 با توان بهبود رشد گیاه و بازدارندگی موثر علیه بیمارگرها شامل Phytophtora ramorum، P. cactorum، P. cryptogea، P. plurivora، P. rosacearum، Pythium sylvaticum، P. ultimum، P. vexans، Fusarium avenaceum، F. sulphureum، Cladosporium cladosporioides، Botrytis cinerea و F. solani گردید. بالاترین میزان بازدارندگی (%82) در مورد F. solani بود. ژنومکاوی این جدایه به همراه جدایه های در دسترس در بانک ژن، بر وجود گستره وسیعی از ویژگیهای موثر در بهبود رشد گیاه، مقاومت به آنتیبیوتیکها و فلزات سنگین و تجزیه ترکیبات آروماتیک سمی برای گیاهان تاکید دارد. ارزیابی توالییابیهای ژنوم با تمرکز بر آنالیز غنای متابولیتهای ثانویه در جدایه های گونه B. velezensis منتج به شناسایی متابولیتهای جدیدی شد که میتواند عاملی مهم در وجود تنوع گسترده این باکتری در سطح گونه باشد. ژنومیک مقایسه ای نشان داد که ژنوم اصلی (core genome) این باکتری، کدکننده ویژگیهای بهبود رشد گیاه و ژنوم جانبی (accessory genome) نیز کدکننده متابولیتهای ثانویه میباشد. آنالیزهای )GC-MSبرای ترکیبات فرار) و LC-HRMS (برای متابولیتهای ترشح شده) منتج به شناسایی مولکولهای متعددی مانند phenylacetic acid، cyclo(Leu-Pro) و فنجایسین (fengycin) با توان بهبود رشد گیاه یا مقابله بیولوژیکی با بیمارگرهای قارچی گردید.