مقایسه فیلم های رادیوگرافی داخل دهانی با سرعت D و F در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی در شرایط آزمایشگاهی

مقدمه: استفاده از فیلم های با سرعت بالا یکی از فاکتورهای مهم دخیل در کاهش دوز اشعه می باشد. اما، توانایی تشخیصی فیلم های سریع باید قبل از استفاده رایج از آنها تعیین شود. هدف از این مطالعه مقایسه کارآیی فیلم های با سرعت D و F در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمال بود.مواد و روش ها: از هشتاد سطح پروگزیمال، در 40 دندان پرمولر کشیده شده بدون ترمیم، با استفاده از دو نوع فیلم داخل دهانی Flowdental با سرعت D و F،تحت شرایط استاندارد رادیوگرافی تهیه شد. تشخیص واقعی پوسیدگی براساس ارزیابی هیستولوژیک سطوح پروگزیمال پس از برش دندان ها بود.دو مشاهده گر با خواندن رادیوگرافی ها و با استفاده از درجه بندی چهار گزینه ای تشخیص خود را ثبت نمودند. پاسخ های مشاهده گران توسط آنالیز  ROC ارزیابی شد وسطوح زیر منحنی(Az) ROCاز طریق مقایسه دو به دو منحنی ROCبررسی شد. یافته ها: میانگین سطح زیر منحنی (Az) برای فیلم D 934/0و برای فیلم F 920/0 بود. این اختلاف ها از لحاظ آماری معنی دارنبودند(548/0=P). همچنین اختلاف میان مشاهده گران نیز از لحاظ آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: کارآیی فیلم جدید با سرعت F در تشخیص پوسیدگی با فیلم با سرعت D متفاوت نبود. این فیلم توانایی کاهش دوز بیمار با حفظ کیفیت تشخیصی را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

پوسیدگی پروگزیمال ، تشخیص ، رادیوگرافی ، فیلم داخل دهانی