بررسی رابطه بین میزان سیستاتین C موجود در بزاق تام و پریودنتیت مزمن
محل انتشار: مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد، دوره: 37، شماره: 3
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 410
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMDS-37-3_008
تاریخ نمایه سازی: 23 مهر 1398
چکیده مقاله:
مقدمه: پریودنتیت مزمن یک بیماری عفونی است که منجر به آماس در بافت های حمایت کننده دندان، از دست رفتن اتصالات به صورت پیشرونده و تحلیل استخوان می گردد. روند تخریبی در نتیجه عدم تعادل بین آنزیم های تجزیه کننده مثل MMP ها (Matrix metalloproteinase) و مهارکننده های آنها می باشد. این عدم تعادل همچنین می تواند با آنزیم های تجزیه کننده دیگر مثل سیستئین پروتئیناز لیزوزومال، کاتپسین ها و مهارکننده های آنها (سیستاتین ها) اتفاق بیفتد. سیستاتین C پروتئینی است که فعالیت سیستئین پروتئیناز خارج سلولی را در شرایط التهابی کنترل می کند. از آنجا که سیستاتین C یک مهارکننده سیستئین پروتئیناز است و در پریودنشیوم ملتهب می تواند نقش پیشگیری و محافظتی داشته باشد، در این مطالعه به بررسی میزان سیستاتین C موجود در بزاق تام در افراد سالم و افراد دارای بیماری پریودنتیت مزمن پرداخته شد.
مواد و روش ها:در این مطالعه Case-Control، تعداد 26 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن انتخاب شدند. تمامی بیماران دارای پاکت با عمق حداقل 6 میلیمتر، در حداقل 8 محل خونریزی حین پروبینگ (BOP)، از دست رفتن چسبندگی لثه ((AL و اندکس پلاک بالا بودند. گروه کنترل شامل 26 نفر در همان رده سنی با پریودنشیوم سالم بودند. در تمام افراد، نمونه بزاق تام غیرتحریکی جمع آوری شد. میزان سیستاتین C بزاقی به روش الیزا (ELISA) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از t-test و آزمون مدل خطی عمومی (General linear model) استفاده شد.
یافته ها: میزان سیستاتین C بزاقی در گروه بیماران، بیشتر از گروه سالم بود، اما از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت (24/0=P). آنالیز آماری نشان داد که علاوه بر این که سن و جنس بر میزان سیستاتین C بزاقی موثر بوده است، اثر متقابل نیز وجود داشت. در جنس مونث با کنترل متغیر سن، میزان سیستاتین C بزاقی در گروه بیمار به طور معنی داری بیشتر از گروه سالم بود. (036/0=P) در حالی که در جنس مذکر این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.
نتیجه گیری: اندازه گیری سطوح سیستاتین C بزاقی می تواند بعنوان مارکری در پریودنتیت مزمن در افراد مونث در نظر گرفته شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدحسن نجفی
دانشیار گروه پریودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مرتضی طاهری
دانشیار گروه پریودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
هوشنگ رفعت پناه
دانشیار گروه ایمونولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
امیر معین تقوی
استاد گروه پریودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :