بررسی وضعیت خودکار آمدی و خود تنظیمی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه سال 1398

سابقه و هدف: خودکارآمدی، عاملی مهم در یادگیری و هویت شغلی باثبات است. بر این اساس، لازم است دانشجویان مهارتهای لازم در کسب خودکارآمدی را فراگیرند. هدف از پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه است. سابقه و هدف: این مطالعه تحلیلی- مقطعی پس از دریافت کد اخلاق به شماره IR.KUMS.REC.1397.997، در سال 1398 انجام شد. واحدهای پژوهش شامل 236 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه بودند که به شیوه تصادفی طبقهای بر اساس دانشکده محل تحصیل انتخاب شدند. جهت سنجش باورهای خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی دانشجویان به ترتیب از پرسشنامه شرر و همکاران (1982) با گستره نمرات 17-85 و پرسشنامه سواری و عرب زاده (1392) با گستره نمرات 30-150 استفاده شد. در تحلیل داده ها، از آزمونهای ضریب همبستگی اسپیرمن، آنالیز واریانس، تی مستقل، کروسکال والیس و من-ویتنی استفاده شد. یافته ها: در بررسی مشخصات دموگرافیک نتایج نشان داد اکثر دانشجویان مجرد (%85/6) و غیر خوابگاهی (%53/8)، هستند. میانگین سن دانشجویان 22/03±3/29 و میانگین معدل درسی نیز 16/37±1/97 بود. میانگین خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی دانشجویان به ترتیب 62/37±9/37 و 107/24±14/85 بود. بین متغیرهای وضعیت تاهل، محل سکونت و دانشکده محل تحصیل با میانگین نمره خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی رابطه معنیداری مشاهده نشد .(3 .05) میان معدل ترم گذشته و خودتنظیمی تحصیلی همبستگی مستقیم معنیداری وجود داشت .(P<.05) خودکارآمدی و خودتنظیمی دانشجویان تحصیلات تکمیلی بهطور معناداری نسبت به مقطع کارشناسی، بیشتر بود. بین مولفه های خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی همبستگی مثبت وجود داشت .(P<.05) نتیجهگیری: مطالعات حاکی از آن هستند که آموزش خودکارآمدی، امری زمانبر و بسیار تخصصی است. در مقابل، شیوه های آموزش خودتنظیمی تحصیلی، بسیارموثر و نسبتا0 ساده است. با توجه به ارتباط مثبت بین این دو مولفه، انتظار میرود با برگزاری کارگاه های آموزش خودتنظیمی بتوان خودکارآمدی دانشجویان را نیز افزایش داد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، خودتنظیمی تحصیلی ، دانشجو