شناسایی ژن های کد کننده بتالاکتامازهای وسیع الطیف و انواع اینتگرون در جدایه های سالمونلا در تهران، ایران

مقدمه و بیان مسئله: سالمونلا یک عامل مهم بیماری، منتقله از راه غذا در انسان ها است. با توجه به هر دو مورد درمان ضد میکروبی و برنامه کنترل عفونت، سویه هایی از سالمونلا که بتا-لاکتامازهای وسیعالطیف تولید می کنند در پزشکی به یک نگرانی تبدیل شده اند. هدف از این مطالعه شناسایی ژنهای ESBL (TEM, SHV and CTX-M) و کلاس I ، II وIII اینتگرون ها در گونه های سالمونلا، جدا شده از بیماران کودکان در تهران است. روش کار: در این مطالعه 405 نمونه مدفوع غیر تکراری از نمونه های کودکان در تهران به دست آمدند. حساسیت به آنتی بیوتیک توسط روش انتشار دیسک تعیین شد و فنوتیپ ESBL با استفاده از تست گسترش دو دیسک (double disk synergy test) تایید شد. M-PCR ها با استفاده از تقویت DNA برای شناسایی ژن های ESBL (TEM, CTX-M and SHV) و اینتگرون های (I, II, III) انجام شد. یافته ها: از 405 نمونه مدفوع 54 (13.4%) سالمونلا به دست آمد. بالاترین میزان مقاومت در ارتباط با NA (51%)، به دنبال آن SXT (50%)، CTX (46%)، AK (36%) و CHL (20%) بود DDST.برای همه جدایه های آزمایش شده انجام شد و 7 (12.9%) گونه های سالمونلا نشان دهنده فنوتیپ ESBL بودند. تجزیه و تحلیل مولکولی ژن های ESBL نشان داد (% 5 (9.3 جدایه های متعلق به گونه های S. Infantis و S. typhimurium حامل-blaTEM 1بودند. 3 (5.5%) جدایه غیر قابل دسته بندی و S. Typhimurium 2 برای ژن CTX-M مثبت بودند. شیوع طبقات مختلف اینتگرون ها نشان داد که 23 (42.5%) جدایه ها ژن اینتگراز (int) را انجام دادند. نتیجه گیری: این مطالعه حضور غالب ژن های TEM و CTX-M را در سالمونلا نشان می دهد. بنابراین، اینتگرون کلاس I بیشتر از کلاس II و III در جدایه های سالمونلا شایع بودند که می توانند به باکتری های این جنس یا حتی جنس های دیگر باکتری های روده منتقل شوند.

کلیدواژه ها:

سالمونلا ، اینتگرون ، ESBL