استفاده از مدلسازی کسر شفایافتگی جهت بررسی عوامل موثر بر بقای بلند مدت و کوتاه مدت بیماران مبتلا به لنفوم هوچکین

زمینه و هدف: بدخیم شدن لنفوسیت ها منجر به سرطان های غدد لنفاوی می شوند. لنفوم هوچکین یکی از انواع این سرطان های غدد لنفاوی (لنفوم) هستند. علی رغم انجام تعداد زیادی از مطالعات که در زمینه اتیولوژی لنفوم هوچکین انجام شده است؛ اما علت اصلی این بیماری همچنان ناشناخته است. شیوع بیماری هوچکین در نقاط مختلف دنیا وابسته به مکان جغرافیایی، سن و سطح اقتصادی اجتماعی جامعه متفاوت است و شیوع آن در مردان بیش تر از زنان می باشد. عود و مقاوم بودن این بیماری از حوزه های تحقیقاتی مورد علاقه متخصصان آنکولوژی است. مطالعه حاضر عوامل موثر بر زمان تا تجربه عود در بیماران مبتلا به لنفوم هوچکین را با در نظرگرفتن کسر شفایافتگی مورد تجزیه و تحلیل قرار دادهاست. مواد و روش ها: در این مطالعه گذشتهنگر، پرونده تمامی بیماران مرکز آنکولوژی و هماتولوژی بیمارستان شفای شهرستان اهواز با تشخیص لنفوم هوچکین، در بازه زمانی 1381-1391، بررسی شد. در مجموع 389 بیمار وارد مطالعه شدند. 135پرونده به علت اطلاعات ناقص از مطالعه خارج شدند. در نهایت از 254 پرونده استفاده شد. برای پاسخ به سوال چرا بعضی افراد حاضر در مطالعه در مقابل پیشامد موردنظر ایمن هستند مدلهای آنالیز بقاء همراه با کسر شفایافتگی بهکارگرفته شد . تاکنون در کشور مطالعهای مبنی بر بررسی میزان شفایافتگی بیماری هوچکین صورت نگرفته است. مدلهای شفایافته آمیخته و ناآمیخته با استفاده از توزیعهای وایبل، نمایی، لگ نرمال، لگ لجستیک و گاما و یک مدل لجستیک برای برآورد نسبت افراد ایمن و بررسی عوامل مرتبط با آن با استفاده از دستور Curregr8 در محیط نرم افزار STATA13 به داده ها برازش شد. برای مقایسه کارایی این مدلها از ملاک اطلاع آکائیک استفاده شد. سطح معناداری آزمون ها 0/05 در نظر گرفته شده است. یافته ها: میانه سنی کل افراد حاضر در مطالعه 24 (3 - 75) سال بود. در میان بیماران (% 172 (67/7 نفر کمتر از 30 سال و (% 82 (22/3 نفر بالای 30 سال سن داشتند. مدل پارامتری آمیخته با توزیع وایبل دارای کمترین مقدار معیار آکائیک (804/3171) بود. عوامل موثر بر بقای بلندمدت، هموگلوبین بالای P-= 0/018) 10/5 (value و مرحله بیماری است .(P-value = 0/032) عوامل موثر بر بقای کوتاه مدت بیماران سن بالای 30 سال (P-value = 0/001)، درگیری در محل کشاله ران (P-value = 0/010)، مرحله بیماری (P-value <0/001) و درگیری مغز استخوان (P-value = 0/003) هستند. نتیجه گیری: در وضعیت هایی که جامعه مورد بررسی شامل دو زیرگروه مستعد و غیر مستعد(ایمن یا شفایافته) برای واقعه مورد نظر (عود از بیماری لنفوم هوچکین) باشد، استفاده از مدل شفایافته به منظور بررسی جداگانه متغیرهای مرتبط با نسبت شفایافتگی و نیز توزیع زمان آن واقعه برای افراد مستعد مناسب است.

کلیدواژه ها:

لنفوم هوچکین ، آنالیز بقاء ، کسر شفایافتگی ، مدل پارامتری آمیخته ، مدل پارامتری ناآمیخته