ساختار عاملی و شاخص های روان سنجی نسخه ی فارسی پرسشنامه ی دست انداخته شدن-تجدیدنظر شده (TQ-R): شواهد بیشتر از جمعیت ایرانی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 433

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED20_171

تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: دست انداخته شدن در دوران کودکی ممکن است از قبیل تجارب دوران کودکی باشد که نقش مهمی در رشد باورهای فرد در مورد خود و دنیا دارد در سال های اخیر مطالعاتی که اثر زیانبار دست انداخته شدن در دوران کودکی و اثرات آن بر آسیب شناسی روانی بزرگسالی را بررسی می کنند، افزایش بافته است. و تحقیقات زیادی نشان داده است که دست انداخته شدن با اختلالاتی مثل اضطراب افسردگی، اختلالات خوردن و سایر آسیب های روانپزشکی در ارتباط است. به منظور ارزیابی موثر و دقیق دست انداخته شدن در دوران کودکی ، پرسشنامه های خود گزارشی توسعه داده شده است. هدف مطالعهی حاضر بررسی ساختار عاملی و پایایی درونی نسخهی فارسی پرسشنامهی دست انداخته شدن-تجدیدنظر شده (TQ-R) است. مواد و روشها: پرسشنامه به فارسی ترجمه وترجمه معکوس شد وروایی محتوایی و روایی صوری آن برحسب آرا صاحبنظران درزمینه های مختلف روانپزشکی، روانشناسی بالینی و نمونهای از دانشجویان تعیین شد. نمونه گیری به روش دردسترس انتخاب و 201 نفرموردبررسی قرار گرفتند. با استفاده ازتحلیل عاملی تاییدی و اکتشافی روایی سازه ابزاربررسی شد و جهت بررسی همسانی درونی ضریب آلفای کرونباخ محاسبه گردید. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل عامل تاییدی نشان دهند ی عدم تائید 5 عاملی نسخهی اصلی و همچنین 3 و 4 و 5 عامل مطرح شده توسط پژوهشگران قبلی بود. تحلیل عاملی اکتشافی وجود 4 عامل را تائید کرد که 52/034 در صد واریانس را تبیین می کرد. ضریب آلفای کرونباخ کل پرسشنامه برابر 0/92 محاسبه گردید. نتیجه گیری: یافته های حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که نسخهی فارسی پرسشنامه TQ-R از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار است و میتواندبهعنوان ابزار معتبر در تحقیقات استفاده شود.

کلیدواژه ها:

پرسشنامه ی دست انداخته شدن ، ساختار عاملی ، پایایی

نویسندگان

علی ابراهیمی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

میترا حکیم شوشتری

مرکز تحقیقات بهداشت روان، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان- انستیتو روانپزشکی تهران دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی ایران

نرگس قاسم زاده

مرکز تحقیقات بهداشت روان، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان- انستیتو روانپزشکی تهران دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی ایران

حسین کارسازی

مرکز تحقیقات بهداشت روان، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان- انستیتو روانپزشکی تهران دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی ایران