وضعیت کنترل سطح گلیسمی خون و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی نوع دو؛ عدم نرمالیتی نشانگرهای قندخون غیرناشتا، قندخون ناشتا وHBA1c

زمینه و هدف: مراقبت با کیفیت خوب و کاهش قندخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می تواند از عوارض این بیماری مزمن پیشگیری کند یا به تاخیر بیاندازد. هدف این مطالعه تعیین وضعیت کنترل سطح گلیسمی خون و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی نوع دو با توجه به عدم نرمالیتی فاکتورهای قندخون، قندخون ناشتا و HBA1c می باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه از اطلاعات 500 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشت استان گلستان در طی سه سال 1392 تا 1395 به صورت طولی گذشته نگر استفاده شد. سه نشانگر گلیسمی خون (هموگلوبین گلیکوزیله، قندخون ناشتا، قند خون غیرناشتا) ثبت و تعداد نشانگرهای غیرنرمال به عنوان شاخص کنترل گلیسمی بررسی گردید. این شاخص دارای اعداد صفر تا سه می باشد که سه نشان دهنده بیشترین عدم کنترل گلیسمی در بیمار است. عوامل مرتبط با این شاخص با مدل مختلط خطی تعمیم یافته با توزیع بتا دوجمله ای تعیین گردید. از نرم افزار R 3.5.3 استفاده شد.یافته ها: روند نزولی بسیار کند در کاهش تعداد نشانگرهای گلیسمی خون غیرنرمال به گونه ای است که همچنان بعد از یک سال %93 بیماران و در سال سوم %60/7 بیماران هر سه نشانگر غیرنرمال بود. در سال سوم %82 بیماران دارای Hba1c غیرنرمال بودند. عواملی مانند کمتر بودن سن، بالا بودن چربی خون و فشارخون، استفاده از انسولین و شاخص توده بدنی اضافه وزن و چاق همگی باعث عدم کنترل معنی دار گلیسمی خون می شود. نتیجه گیری: نتایج ارائه شده در نمونه مورد بررسی این مطالعه در استان گلستان نشان دهنده نامناسب بودن کنترل گلیسمی خون و کیفیت درمان است. لزوم اجرای درمان های سخت گیرانه تر برای این بیماران در این طرح ملی ضروری به نظر می رسد .

کلیدواژه ها:

چربی خون ، انسولین ، شاخص توده بدنی ، سطح قند خون ، کیفیت مراقبت ، بتا دوجمله ای