استفاده از روشهای زمین آماری در تعیین نیاز آبی چغندر قند در استان تهران

سال انتشار: 1383
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 344

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JRSB-20-2_004

تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1398

چکیده مقاله:

به منظور تعیین نیار آبی خالص (تبخیر و تعرق پتانسیل) زراعت چغندر قند با هدف مدیریت منابع آب، برنامه ریزی آبیاری، بهینه سازی مصرف آب و دستیابی به حداکثر عملکرد، از روش دو مرحله ای فائو استفاده شده است. با استفاده از داده های هواشناسی، تبخیر و تعرق مرجع به روش هارگریوز سامانی در 38 ایستگاه هواشناسی محاسبه شده و سپس با اعمال ضریب گیاهی مناسب مقدار تبخیر و تعرق پتانسیل چغندرقند محاسبه شد. با سه روش درون یابی (کوکریگینگ، کریگینگ و میانگین وزنی عکس فاصله) مقدار تبخیر و تعرق پتانسیل چغندرقند برای 3045 نقطه (رئوس شبکه 3300 × 5200 متری) که از ایستگاههای هواشناسی فاصله داشته اند برآورد شده و براساس آنها با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)  نقشه های توزیع مکانی تبخیر و تعرق پتانسیل چغندرقند در سطح استان تهران تهیه گردیده است.   نقشه های حاصل بر اساس معیار میانگین مربع خطا (MSE) که به روش اعتبار متقابل محاسبه گردیده، ارزیابی شده و بر اساس ارزیابی به عمل آمده نقشه حاصل از روش درون یابی کوکریگینگ در اولویت قرار گرفته است. براساس نتایج، در تیرماه در سطح استان، کمترین و بیشترین مقدار تبخیر و تعرق پتانسیل روزانه چغندرقند به ترتیب برابر 5/5 و10  میلیمتر و کمترین و بیشترین مقدار نیاز آبی خالص چغندرقند در طول دوره رشد در استان به ترتیب برابر 600 و 1200 میلیمتر بدست آمده است.

نویسندگان

مهدی شهابی فر

دکترای علوم و مهندسی آبیاری از دانشگاه تربیت مدرس ، عضو هیئت علمی و رئیس بخش تحقیقات آبیاری و فیزیک خاک موسسه تحقیقات خاک

مهدی کوچک زاده

عضو هیئت علمی گروه آبیاری دانشگاه تربیت مدرس

محسن محمدزاده

عضو هیئت علمی گروه آمار دانشگاه تربیت مدرس

سید مجید میرلطیفی

عضو هیئت علمی گروه آبیاری دانشگاه تربیت مدرس