بررسی روش های خشک کردن بر عملکرد و کیفیت اسانس گیاهان خانواده نعناعیان

اثر روش خشک کردن یکی از قدیمی ترین روش های نگهداری محصولات کشاورزی پس از برداشت است که شامل حذف رطوبت با استفاده از فرایند تبخیر تا حد آستانه ای خاص می باشد. هدف اصلی این فرایند، متوقف کردن فعالیت های آنزیمی، میکروارگانیسم ها به منظور افزایش مدت انبارداری می باشد و همچنین تاثیر روش های خشک کردن بر عملکرد اسانس گیاهان دارویی می باشد. به طور کلی خشک کردن فرایندی است که به دلیل تاثیر بر میزان مولد موثره و محتوی اجزای آن، کیفیت گیاهان دارویی و به تبع آن ارزش اقتصادی آنها را تعیین می کند. نتایج نشان داد که اثر روش های مختلف خشک کردن بر مدت زمان لازم برای خشک شدن، محتوی و میزان مهمترین اجزای اسانس تمام گونه ها معنی دار بود. بیشترین مدت زمان لازم برای خشک شدن و محتوی اسانس گونه ها مربوط به روش خشک شدن در سایه می باشد. بنابراین توصیه می شود به منظور حفظ کیفیت و کمیت و جلوگیری از تبخیر ماده موثره گیاهان خانواده نعناعیان، از درجه حرارت های پایین تر ترجیحا از روش سایه برای خشک کردن آن استفاده شود.

کلیدواژه ها:

روش های خشک کردن ، خانواده نعناعیان ، اسانس ، کاهش رطوبت