روند تغییرات دمای میانگین در ایستگاه های سینوپتیک حوزه کارون شمالی (دوره آماری 1986 تا 2015)

دما از مهمترین پارامترهای اقلیمی است که ارتباط تنگاتنگ با سایر عناصر اقلیمی دارد و شاخص مناسبی برای ردیابی تغییر اقلیم است. هدف این پروژه بررسی روند تغییرات دماهای میانگین در مدت یک دوره 30 ساله (1986 تا 2015) در ایستگاه های سینوپتیک حوزه کارون شمالی بوده است. روند تغییرات سری های دماهای میانگین سالیانه و فصل های بهار، تابستان، پاییز و زمستان ایستگاه های شهرکرد، کوهرنگ، بروجن، لردگان و یاسوج به کمک آزمون رتبه ای من- کندال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده سری های دمای میانگین در ایستگاه های مورد مطالعه و در بازه زمانی مورد نظر دارای روند بوده و در بیشتر موارد این روند از نوع افزایشی بوده است. در بین فصل ها کمترین تغییرات دمایی مربوط به فصل پاییز بوده و بیشترین تغییرات در فصل های زمستان و بهار اتفاق افتاده است. همچنین مقایسه ایستگاه های مختلف نیز نشان داد که روند افزایشی دما در ایستگاه های کوهرنگ، و شهرکرد و بروجن شدیدتر از ایستگاه های لردگان و یاسوج بوده است. تغییرات اقلیمی و افزایش دما علاوه بر تاثیر روی نزولات جوی (به ویژه بارش های جامد)، اثرات ناگواری مانند خشکسالی، سیل، کاهش میزان رواناب سرشاخه های مهم رودخانه کارون (مانند ارمند، بازفت، خرسان) و تاثیر بر حیات گیاهی و جانوری منطقه را در پی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، دما ، کارون شمالی ، من کندال