راهبردهای دستورالعمل GAP در دستیابی به آبزی پروری سردابی پایدار

اولین پیامدهای منفی زیست محیطی ناشی از پرورش آبزیان را می توان به توسعه غیرمسئولانه پرورش ماهی نسبت داد. از این رو رعایت قوانین و مقررات زیست محیطی تکلیفی است که توسط قانونگذار به دستگاه مسئول و بهره بردار داده شده است. محدودیت و کمبود آب شیرین در سطح نیم کره شمالی از جمله کشور پهناورمان، شرایطی را ایجاب نموده است که جهت حفظ بهبود و بهره برداری بهینه از این منابع و حضور انواع بهره برداران حقیقی و حقوقی در این مناطق و انواع روش های بهره برداری، دستورالعمل مشخص مرتبط برای ساماندهی به بهره برداران و نیز اصلاح روش های بهره برداری و یا حذف بعضی از بهره برداری های ناپایدار تهیه و ارائه گردد. مفهوم کلی گپ (GAP = Good Aquaculture Practices) عبارت از زنجیره ای از ملاحظات، روش ها و پروتکل های تعریف شده و تایید شده برای تولید و ترویج آبزی پروری مسئولانه با هدف تضمین کیفیت و ایمنی محصول نهایی و نیز پایداری محیط زیست می باشد که در این بررسی مبنای اجرا قرار گرفته است. این دستوالعمل با هدف ساماندهی در شیوه های ناپایدار در آبزی پروری و یا حذف آن دسته از انواع روش های بهره برداری مخرب و ناپایداری که خود به عنوان عوامل تهدید به شمار می آیند تهیه گردیده شده است. توجه به این دستوالعمل می تواند به درونی سازی توان سرزمین و ملاحظات تنوع زیستی در فرایند برنامه ریزی و مدیریت آبزی پروری سردآبی، به طور کاربردی کمک نماید.

کلیدواژه ها:

آبزی پروری سردآبی ، GAP ، دستورالعمل ، برنامه ریزی