بررسی و مقایسه پرآوری دو رقم زردآلو از طریق سیستم کشت بیوراکتور تناوبی و سیستم کشت رایج

ریز ازدیادی از طریق کشت بافت برای تولید دو رقم زرد آلو (قیصی و اردوباد) حایز اهمیت میباشد. امروزه کاربرد بیوراکتورهای گیاهی در تکثیر انبوه گیاهان میتواند هزینه تولید را کاهش داده و آن را توجیه اقتصادی نماید. بر این اساس، هدف از اجرای این تحقیق بررسی امکان استفاده از بیوراکتور نیمه پیوسته در ریزازدیادی دو رقم زردآلو و بهینه سازی شرایط کشت میباشد. در این تحقیق، از بیوراکتور تناوبی و محیط کشت جامد رایج استفاده گردید. در این پزوهش مقایسه دو محیط کشت جامد و مایع (بیوراکتور) جهت پرآوری دو رقم زردآلو صورت گرفت. محیط کشت مورد استفاده QL بود که حاوی یک میلی گرم در لیتر GA3، 5/0 میلی گرم BAP و 0/01 میلی گرم IBA در لیتر میباشد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که در سیستم بیوراکتور در رقم اردوباد میانگین تعداد شاخه و طول بزرگترین شاخه به ترتیب 11/33 و 4 /08سانتیمتر در مقایسه با محیط کشت جامد که میانگین تعداد و طول بزرگترین شاخه اردوباد به ترتیب 1/6 و 3 سانتیمتر بود و در رقم قیصی در کشت بیوراکتور میانگین تعداد شاخه و طول بزرگترین شاخه به ترتیب 17/66 و 5 سانتیمتر و در کشت رایج میانگین تعداد و طول بزرگترین شاخه قیصی به ترتیب 12/8 و 2/8 سانتیمتر بود، که نتایج بیانگر آن میباشد اختلاف معنی داری بین کشت بیوراکتور و کشت رایج در هر دو رقم وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اردوباد ، بیوراکتور نیمه پیوسته ، قیصی ، ریزازدیادی.