بررسی وضعیت کلنیزاسیون میکوریزایی دانهال های پسته (Pistacia vera) استان کرمان و مقایسه برخی جدایه ها از طریق کشت گلخانه ای

وضعیت میکوریزایی دانهال های پسته مناطق عمده تولید نهال استان کرمان با توجه به منطقه و برخی خصوصیات خاک و همچنین پتانسیل همزیستی جدایه های سورگوم، شبدر و پیاز با دانهال های پسته مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور مجموعا 72 نمونه از نهالستان های پسته و 67 نمونه از مزارع سورگوم، شبدر و پیاز استان تهیه و درصد کلنیزاسیون میکوریزی ریشه ها بعد از رنگ بری با هیدروکسید پتاسیم و رنگ آمیزی با تریفان بلو تعیین گردید. همچنین ابتدا pH و EC کلیه نمونه های خاک و سپس بافت نمونه های با درصد کلنیزاسیون متفاوت نیز تعیین شد. نتایج نشان داد همه نمونه ها دارای همزیستی میکوریزی می باشند و درصد کلنیزاسیون آنها از حداقل 33 تا حداکثر 97 درصد متغیر است. درصد کلنیزاسیون نمونه های پسته ماهان، کرمان و بردسیر دارای فراوانی بیشتری در بازه 100-75 و نمونه های زرند در بازه 50-25 درصد بود. همچنین بیشترین درصد کلنیزاسیون پیاز و شبدر در بازه 100-75 و سورگوم در بازه 75-50 بود. آزمون همبستگی نشان داد که ارتباط بین pH و بافت (α= 5%) و EC (α= 1%) خاک نمونه های پسته با درصد کلنیزاسیون کاملا معنی دار است و درصد کلنیزاسیون در شوری های بیش از dS/m4 کاهش معنی داری یافت. تلقیح دانهال های پسته طی یک آزمایش گلخانه ای با مجموعا20 جدایه از گیاهان پسته، سورگوم، پیاز و شبدر که درصد کلنیزاسیون بالایی داشتند، نشان داد که کلیه جدایه ها بعد از دو ماه دارای قدرت کلنیزاسیون ریشه پسته می باشند و درصد کلنیزاسیون از حداقل 63 تا حداکثر 88 درصد متغیر بود. تاثیر تلقیح جدایه ها بر اکثر صفات رویشی دانهال نسبت به شاهد بدون تلقیح نیز معنی دار شد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: استان کرمان ، پسته ، جدایه ، درصد کلنیزاسیون ، میکوریزا