اثر تنش خشکی و تلقیح قارچ های میکوریز و باکتریهای همزیست بر شاخص های رویشی گیاه نخود(Cicer arietinum L.)

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 348

فایل این مقاله در 103 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_EJSMS-5-3_014

تاریخ نمایه سازی: 17 مهر 1398

چکیده مقاله:

خشکی، گرما و سرما به ترتیب مهمترین تنش های غیرزنده در گیاه نخود می باشند. بهبود ویژگی های ریشه(طول و حجم ریشه) یکی از روشهای افزایش مقاومت به خشکی در نخود است. همزیستی میکوریزی با مکانیسم های مختلف مقاومت به خشکی گیاه میزبان را افزایش می دهد. جهت ارزیابی تاثیر تنش خشکی و نقش قارچهای میکوریزی در تعدیل اثرات خشکی، آزمون گلخانه ای در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه در قالب آزمایش کرت های خرد شده بر روی گیاه نخود انجام شد. سطوح رطوبت شامل رطوبت ظرفیت زراعی، تنش رطوبتی ملایم و تنش رطوبتی شدید بعنوان کرت های اصلی و تلقیح با قارچ های میکوریز شامل تلقیح با Glomus mosseae، تلقیح با G.intraradices ، تلقیح با هر دو قارچ و شاهد بدون تلقیح و نیز تلقیح گیاهان با باکتریهای همزیست(مزوریزوبیوم) در دو سطح با و بدون تلقیح، بعنوان کرت های فرعی منظور شدند. اثر سطوح رطوبت بر تعداد غلاف، تعداد دانه، وزن خشک بخش هوایی و ریشه، ارتفاع بوته و حجم ریشه معنی دار بود . تلقیح باکتری های مزوریزوبیوم تمام شاخص های اندازه گیری شده(بجز زمان گلدهی) را در مقایسه با شاهد بدون باکتری بطور معنی دار افزایش داد. با کاهش رطوبت خاک از FC به 5- و 10- بار، وزن خشک بخش هوایی نخود در تیمار شاهد بدون قارچ به ترتیب 3/47و5/78درصد کاهش نشان داد در حالیکه در تیمار تلقیح قارچ mosseae .G این ارقام 5/40و 2/71 درصد و در تیمار G.intraradices 7/37و5/72 درصد بود. در تیمار تلقیح توام دو قارچ در رطوبت 10-بار کاهش معادل78درصد بود ولی در رطوبت 5-بار نه تنها وزن خشک کاهش نیافت بلکه به میزان 22درصد افزایش نشان داد.

نویسندگان