مبانی اندیشه جهان وطنی درآموزه های مانی

مانی در اواخر حکومت پارتیان در سرزمین بابل به دنیا آمد.هنگامی که دوازده ساله بود، فرشته ای بر او نازل شد و به او فرمان داد به تبلیغ دین خود بپردازد، اما این کار را تا مدت ها به تعویق بیندازد.او نخست پدر و اطرافیانش را به دین خود دعوت نمود و پس از چندی به سفرهای تبلیغاتی خود دست زد و به واسطه ی آشنایی با رسوم و فرهنگ های شرقی و غربی دین جدید خود را که آمیزه ای از دین های زرتشتی، مسیحی و بودایی بود ارایه نمود.پس از چندی به ایران بازگشت و در دربار شاپور ساسانی از ملازمان شاه قرار گرفت و به تبلیغ و گسترش مانویت پرداخت اما پس از مرگ شاپور با مخالفت های فراوانی رو به روشد و با تحریک موبدان زرتشتی، به دستور بهرام اول به قتل رسید.هدف از نگارش این مقاله این است که نشان داده شود چگونه مانی توانست با بهره گیری از اندیشه های ایرانی، یونانی و هندی و بهره جستن از اندیشه ها، رسوم و باورهای پیشین و همعصر خود با نگرشی متفاوت به جهان و انسان، آیینی جهان شمول را عرضه کند که همه افراد بشر را به زیر چتر خود درآورد.آیینی که ایده های جهان وطنی داشت و برای رسیدن به چنین سرانجامی وام دار اندیشه های هخامنشی، زرتشتی و مکاتب دوره یونانی گری به ویژه کلبیون بوده است.

کلیدواژه ها:

مانی ، جهان وطنی ، کلبیون ، رواقیون