بررسی تطبیقی اقدامات صورت گرفته در محوطه سازی دانشکده سما و مدارس سما(بندرعباس) در راستای رفع نیازهای فضایی و محیطی دانشجویان و دانش آموزان(با تاکید بر ویژگیهای فضای باز)

امروزه افراد در محیطهای آموزشی بیشتر اوقات خود را در فضای بسته و کلاسهای درس می گذرانند، این در حالی است که بخش قابل توجهی از مساله آموزش افراد در محوطه ها صورت میگیرد و همچنین بخش گستردهای از کیفیت سرزندگی و نشاط دانش آموزان و دانشجویان مربوط به محوطه میباشد.در حال حاضر علیرغم اهمیت این مساله و واضح بودن اهمیت و نقش محوطه در ارتقا کیفیت محیطهای آموزشی، توجه چندانی به این بخش از مکانهای آموزشی مانند دانشگاه ها و مدارس نمیشود. مدارس و دانشگاه ها نیز مانند سایر محیطهای در ارتباط با انسان، بر وی تاثیر گذاشته و از انسان تاثیر میپذیرند و لذا بکارگیری مواردی مانند مبلمان صحیح، استفاده از الگوهای فرهنگی و بومی، استفاده از پوشش گیاهی مناسب منطقه و موارد این چنینی، مواردی هستند که تاثیر بسزایی در افزایش روحیه و در نتیجه شادابی و سرزندگی افراد دارند. لذا با توجه به این مهم تحقیق حاضر با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی، پیمایشی و کتابخانه ای به بررسی تاثیرات محوطه سازی بر شادابی و نشاط دانشجویان و دانشآموزان مدارس و دانشکده سما بندرعباس و تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده پرداخته و در نتیجه بیان میدارد که هر دو مراکز یاد شده فاقد ویژگیهای لازم و مناسب در راستای ارتقا کیفیت محوطه و ایجاد نشاط و سرزندگی در استفاده کننده میباشند و لذا با توجه به مطالعات صورت گرفته به ارائه پیشنهادات لازم از جمله استفاده از طراحی متناسب با ویژگیهای بومی، استفاده از تجهیزات و مبلمان مناسب، ایجاد تنوع وتوجه به نیازهای فضایی استفاده کنندگان میپردازد.

کلیدواژه ها:

محوطه ، مراکز آموزشی ، نشاط ، سرزندگی ، الگوهای فرهنگی و بومی