دیسترس اخلاقی و ارتباط آن با تمایل به ترک خدمت در تکنولوژیست های اتاق عمل مراکز منتخب آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران

زمینه و هدف: دیسترس اخلاقی از جمله تنش های اخلاقی محسوب می شود که فرد با وجود داشتن آگاهی و توانایی های لازم، به دلیل محدودیت های موجود سازمان توانایی تصمیمگیری صحیح اخلاقی را ندارد. از طرفی ترک خدمت از مهمترین دغدغه های مدیریت انسانی به شمار می رود که هزینه های زیادی را بر سازمان تحمیل کرده و تبعات منفی زیادی را به دنبال دارد. بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین دیسترس اخلاقی و ارتباط آن با تمایل به ترک خدمت در تکنولوژیست های اتاق عمل مراکز منتخب آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران می باشد.روش کار: مطالعه حاضر از نوع مقطعی( توصیفی- همبستگی) است که در سال 1397 انجام شد. واحدهای پژوهش تکنولوژیستهای اتاق عمل بودند که با توجه به معیارهای ورود و به روش سرشماری وارد مطالعه شدند .(N=100) اطلاعات لازم با استفاده از پرسشنامه های دموگرافیک، دیسترس اخلاقی کورلی و مقیاس پیش بینی ترک خدمت جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون آنوا، تی مستقل و پیرسون در نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: طبق نتایج مطالعه % 85 زن و %63 متاهل بودند. میانگین شدت دیسترس اخلاقی 2/67 و میانگین تکرار آن 2/45 از دامنه 0-5 و تمایل به ترک خدمت 3/07 از دامنه 0-5 به دست آمد. بین دیسترس اخلاقی و تمایل به ترک خدمت رابطه معناداری یافت نشد .(P> 0/05) بین متغیرهای سن، جنس، سابقه کاری و پست سازمانی با دیسترس اخلاقی رابطه معناداری مشاهده نشد. بین متغیر سابقه کاری و تمایل به ترک خدمت رابطه معناداری وجود داشت(.(P= 0/032نتیجه گیری: هر چند رابطه معناداری میان شدت دیسترس اخلاقی و تمایل به ترک خدمت در تکنولوژیست های اتاق عمل یافت نشد اما با توجه به نتایج به دست آمده که سطح دیسترس اخلاقی را متوسط نشان می دهد، پیشنهاد میشود که مدیران بیمارستانی با اتخاذ راهکارهای مناسب در جهت شناخت و کاهش عوامل دیسترس زا اقدام نمایند.

کلیدواژه ها:

دیسترس اخلاقی ، تمایل به ترک خدمت ، تکنولوژیست اتاق عمل ، مراکز آموزشی درمانی