مقدمه ای بر روش آمایش اسکان موقت(نمونه موردی: بحران زلزله در تهران)

توجه به عمق و وسعت فاجعه پس از زلزله در تهران با عنایت به پیش­بینی قریب­الوقوعی و شدت آن، مشوق اصلی این پژوهش بود. این نوشتار به دنبال روشی جهت آمادگی و پیشگیری از آسیب­ها در جهت کنترل و مدیریت آن، به منظور تسریع در امر اسکان موقت بوده است که بنا به ضرورت، از فرآیند آمایش سرزمینی به منظور انتخاب محل­های اقامتی مناسب بهره گرفته شد. در این راستا، بهره گیری از روش های صنعتی پیش ساخته و پیش­بینی تاسیسات زیربنایی مثل ایجاد جاده های دسترسی، تهیه ژنراتورهای برق، تهیه مخازن و لوله­کشی آب و فاضلاب در محدوده­های مناسبی چون بوستان­ها، کمربند سبز و نظایر آن با رعایت مسائل زیست محیطی از ضروریات است.روش انجام پژوهش فوق، مطالعات کتابخانه­ای، روش های میدانی چون مصاحبه، پرسشنامه، تشکیل کار گروه­های تخصصی، بازدید، عکس­برداری و بررسی نمونه­های منتخب، روش خبرگان و قضاوت مهندسی، رجوع و بهره­گیری از تکنیک­های تحلیل به منظور ارزیابی نیازها بوده است. در ادامه، موارد فوق تجزیه و تحلیل شده و سرانجام جمع بندی و راه­کارها ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، آمایش سرزمین ، اسکان موقت ، پیش سازی ، مکان یابی ، سطح بندی بحران ، نظام تولید